"Cəbhə xətti" layihəsinin bugünkü qonağı Cumayeva Rüxsarə Bayraməli qızıdır. Rüxsarə xanım 1968-ci ildə Zaqatala rayonun Bəhmənli kəndində anadan olub. Birinci Qarabağ Müharibəsi qazisidir. Evlidir, bir övladı var.

Universitetdən qovuldum...

Orta məktəbi bitirdikdən sonra ali təhsil almaq üçün Bakıya gəldim. Azərbaycan Dövlət Neft və Sənaye Universitetinə qəbul oldum. Amma 1988-ci ildə meydan hərəkatında fəallıq etdiyim üçün institutdan qovuldum. İndi buna görə peşman deyiləm.

1991-ci ildə Əbülfəz Elçibəyin əmri ilə test üsuluyla keçirilən ilk imtahanda əla nəticə göstərərək, Bakı Dövlət Univerisitetinin Filologiya fakültəsinə qəbul oldum.

12 əsgərimiz itkin düşdü

Elə həmin il Məhəmməd Əsədovun könüllülərinə qoşularaq tibb bacısı kimi Şuşaya yardım apardım. Daha sonra, 1992-ci ildə hospitalda işlədiyim halda, qərar verdim ki, birbaşa döyüş bölgəsinə, Ağdam rayonuna - Şirin Mirzəyevin batalyonuna gedim. Yeri gəlmişkən, Şirin Mirzəyevin ruhu qarşısında baş əyirəm. Ona görə ki, o mənə "Qarabağın Tutusu" adını vermişdi. Mənə"Qaraca qız" deyirdi.

İlk döyüşüm Qazançı əməliyyatı zamanı oldu. Qiyaslı kəndində 12 əsgərimiz itkin düşdü. Sonralar məlum oldu ki, onlar səhvən gedib Kəlbəcər rayonuna çıxıbmış.

Özümü ağacın altına verdim ki...

Daha sonra Fərrux dağı uğrunda gedən döyüşlərdə iştirak etmişəm. Şəxsən 4 əmrsiz döyüşdə iştirak etmişəm. Ağır döyüşlər Mehmanə uğrunda olub. Bütün batalyonlar bu döyüşdə iştirak edirdi. 96 yaralımız oldu. Hamısının yarasını mən sarımışam. Sonuncu yaralını sarıyanda özümü ağacın altına verdim ki, yaralı ölməsin. Meşəlikdə idik deyə, erməni "Qrad"ı ağacları elə vururdu, dibindən üzürdü.

Əsir qadınlarımız ölmək istəyirdi...

Əsgərlərimiz döyüşə gülə-gülə gedirdi. Amma ermənilər o boyda texnika ilə qaçıb gizlənirdi. Bir dəfə erməni qarı tutduq. Nə qədər etsək də, "Qarabağ Azərbaycanındır" demədi.

Onlar bizim əsirlərə zülm edirdilər. Dəfələrlə qızlarımız xəbər göndərmişdi ki, burada baş verən zorlamalara, işgəncələrə dözə bilmirik, olduğumuz yeri "Qrad"la vurun, ölək...

Nişanlandığı gün öldü...

Qarabala və Habil adlı iki əsgərimiz var idi. Qarabalanı nişanlandığı gün snayperlə vurdular. Əlində bizim üçün gətirdiyi şokolad və şirniyyatlar vardı. Heç kim onun gətirdiyi şirniyyata əl vurmadı...

Yüzlərlə əsgərimiz qar uçqununda öldü

Sonuncu dəfə Murovdağda olmuşam. Orada qar uçqunu baş vermişdi. Yüzlərlə əsgərimiz uçqun altında qaldı. Hazırda 93 əsgərimizdən 40 nəfəri yaşayır. Onların da çoxu əl-ayağını itirib.

***

Tərxis olduqdan sonra dövlətin heç bir imtiyazından yararlanmamışam. Mənə kömək edən şəxsi tanımıram, üzünü də görməmişəm. Deputatlardan ən çox Qənirə Paşayeva və Fazil Mustafadır. Əsasən qardaşım köməklik edir. Evimi də görürsünüz, acınacaqlı vəziyyətdədir.

İndiki gənclərdən də, çəkilən filmlərdən də razı deyiləm. Filmlər canlı şəhidlərimiz sayılan qazilərimizi danışdırıb çəkməli idilər. Gənclərimiz isə maarifləndirici kitablar, qəzetlər oxuyub milli ruhda böyüməli idilər.

Son olaraq gəncliyimizə demək istəyirəm ki, vətənimizi qarşılıqsız sevək. Atamıza, anamıza, torpağımıza sahib çıxaq.