"İslam dövləti" terror təşkilatını dəstəkləyən və özlərini "Xansa briqadası" adlandıran qadınlar internetdə ərəbcə uzun bir traktat yerləşdiriblər. Bu sənəd internetdə yanvarın 23-də dərc edilsə də, uzun müddət beynəlxalq medianın diqqətindən kənarda qalıb.

"9 yaşlı qızın ərə getməsi qanunidir"

Əsas məqsədi Səudiyyə Ərəbistanından və Körfəz ölkələrindən qadınları səfərbər etmək olan bu traktatda suallara cavablar verilir.

Axar.az BBC-yə istinadla xəbər verir ki, indi bu traktat ingiliscəyə tərcümə edilərək Londonda mənzillənmiş anti-ekstremist araşdırma mərkəzi "Quilliam" tərəfindən çap edilib.

"9 yaşlı qızın ərə getməsi tamamilə qanunidir - sənəddə deyilir. - Pak qızların çoxu 16-17 yaşlarında ərə gedir".

Ərə getdiyi andan etibarən qadın gözdən-nəzərdən uzaq olmalı, "xilafəti" bağlı qapılar arxasından dəstəkləməlidir.

Sənəddə deyilir ki, qadınlar geridə qalmamalı, təhsil görməli, ələlxüsus da islam dininə aid hər şeyi bilməlidirlər, amma yalnız 15 yaşından başlayaraq.

Qeyd olunur ki, evdən çıxaraq işə gedən azad qadının Avropa modeli iflasa uğrayıb və "qadınlar kişilərlə bərabərlikdən tikandan başqa bir şey qazanmayıblar".

Dəbli geyimlər satan "boutiques" dükanları iblis əməli sayılır.

Mühacirlərin cənnəti - Rakka

Sənəd Qərb ölkələrindən İD-ə mühacirət etmiş qadın cihadçıların sosial mediada post etdikləri avantürist və çox vaxt da zorakı mesajlardan xeyli fərqlənir.

Bildirilir ki, qadınların rolu oturaqdır və onlar kişi cihadçıları onlar üçün uşaq doğmaq da daxil, evdən dəstəkləməlidirlər.

"Dövlət heç nəyi qadağan etmir" - traktatda deyilir, lakin dərhal da əlavə edilir ki, kişilərin və qadınların mədrəsələrdəki yerləri bir-birindən ayrıdır.

İŞİD-in de-fakto paytaxtı sayılan Suriyanın Rakka şəhəri "mühacirlərin cənnəti" adlandırılır və deyilir ki, "ailələr burada aclıqdan, soyuq küləklərdən və şaxtadan" azaddırlar.

Millətçiliyə lənət oxunan traktatda izah olunur ki, Rakkada tayfalar birləşiblər, çeçen suriyalının dostudur, səudi qazaxın qonşusudur.

Pozğun qadın və kafirlərin kanalı

Traktatda iddia olunur ki, əksinə, Körfəz ərəb ölkələrindəki və Səudiyyədəki qadınlar vəhşilik və düşmənçiliklə üzləşirlər.

Bu düşmənçilik qadınların kişilərlə birlikdə dükanlarda işləməsində, pasport və başqa kimlik sənədlərindəki fotolarda, Qərb təhsil ocaqlarında təhsil almaqda və Səudiyyənin Ciddə şəhərindəki "kafirlik universitetlərində"oxumaqda büruzə verir.

Regionda ən mühafizəkar media qurumlarından biri olan Səudiyyə televiziyası "fahişələrin və kafirlərin televiziya kanalı" adlandırılır, yazar qadınlara isə "pozğun qadın" damğası vurulur.

Xaricdən gətirilən müəllimlər öz "zəhərli və kafir ateist ideyalarını yayan casuslar" kimi lənətlənir.

Bu traktatda yezidi mülkilərin kütləvi şəkildə köləyə çevrilməsindən, azyaşlı qızların oğurlanaraq gətirilməsindən, kəsilən başların Rakka şəhərində nizəyə taxılmasından bir kəlmə də deyilmir.

Lakin bir mühüm mesaj verilir: qadınlar Səudiyyə Ərəbistanı və Körfəz ölkələrindəki ədalətsiz həyatdan qaçıb "İslam Dövləti"nin utopiyasına pənah gətirməlidirlər.