Ermənistanın AB-yə daxil olması layihəsi ətrafında mübahisələr səngiməmiş, Vaşinqtondan yeni xəbərlər gəldi. ABŞ-ın paytaxtında Ermənistanın xarici işlər naziri Ararat Mirzoyan və ABŞ Dövlət katibi Entoni Blinken strateji tərəfdaşlıq haqqında xartiya imzalayıb. Bu hadisə ilə bağlı qiymətləndirmələrin dairəsi genişdir. Sənədin imzalanması bir tərəfdən İrəvanın Moskvadan uzaqlaşmasının açıq siqnalı və ya simvolu kimi təqdim olunur, digər tərəfdən isə xartiyanın effektivliyinə şübhə yaradır. Axı Amerika tərəfindən imza atan bir həftədən az müddət sonra öz postunu yeni liderə təhvil verəcək administrasiya nümayəndəsidir.

Axar.az xəbər verir ki, bunu rusiyalı politoloq Sergey Markedonov deyib.

“Nizamnamənin mətnini diqqətlə nəzərdən keçirsəniz (bu, çox çətin deyil, sənəd kiçikdir), onun deklarativ xarakterini asanlıqla aşkar edə bilərsiniz. Sənəd iqtisadiyyat, təhlükəsizlik, müdafiə, demokratiya, inklüzivlik və insanlar arasında əlaqələr kimi sahələrdə əməkdaşlığın genişləndirilməsini nəzərdə tutur. Əksər bəndlər artıq icra olunur, bir çoxu ideoloji yüklüdür. Guya ki, 14 yanvar 2025-ci il tarixindən etibarən diaspor faktorunu nəzərə alan inklüzivlik və ya insanlar arasında əlaqələr birbaşa açılır! Eyni zamanda, müdafiə və təhlükəsizlik sahəsində əməkdaşlıq əlaqələrinin gücləndirilməsi diqqət yetiriləcək bir düsturdur - hətta açıq-aşkar deklarativ xarakter daşımasına və ABŞ-dan Ermənistana heç bir aydın zəmanətin olmamasına baxmayaraq. Ermənistanın keçmiş və indiki siyasi elitaları bir-birinə kəskin müxalifətdədir. Lakin onları bir şey birləşdirir: xarici siyasətdə quldurluq prinsipinə (bandwagoning) sadiqlik. Güclüyə söykənmək! Dünən Rusiya belə hesab olunurdu, bu gün ABŞ. İcazə verin, dərhal deyim ki, kiçik bir ölkə üçün belə davranışda utancverici heç nə yoxdur. Ancaq bəzi nüansları başa düşmək vacibdir. Nə Moskva, nə də Vaşinqton (yeri gəlmişkən, Brüssel də) bu gün və ya sabah Ermənistanla Azərbaycan arasında tam və yekun seçim edəcək. Xartiya 2025-də ABŞ-ı Türkiyədən uzaqlaşdırmayacaq. Əksinə, ABŞ Azərbaycan-İsrail əməkdaşlığını diqqətlə bəsləyəcək və əzizləyəcək, Ankaranı, xüsusən də Moskva ilə fikir ayrılıqları zamanı dəstəkləyəcək, çünki Rusiyanı Avrasiyadan sıxışdırmaq daha ucuz başa gəlir. Deməli, Amerikanın yardımı ilə İrəvan üçün gözlənilən irəliləyiş baş verməyəcək. Axı “demokratiya” və “inklüzivliyi” “regionda sülh” naminə qonşulara güzəştə getməklə dəstəkləmək olar. Təbii ki, Amerikanın moderasiyası ilə və Avrasiyada Rusiyanın təsirini azaltmaqla!

Və sonuncu tezis. Bu gün Ermənistanda həm siyasətçi, həm də ictimai xadimlər bir fikri təkrarlamağı xoşlayır: Rusiya effektiv təminatçı deyil, Moskva öhdəsindən gəlmədi, kömək etmədi. Belə arqumentləri qəbul etsək belə, təbii sual yaranır. Yanvarın 9-da ABŞ-ın Gürcüstanla strateji xartiya imzalamasından 16 il keçir. “Demokratiya” və “inklüzivlik” haqqında tezislər orda da var idi. Bu, Tiflisə Abxaziya və Cənubi Osetiyanı qaytarmağa kömək etdimi? Ritorik sualdır. Eyni zamanda, 2009-cu ildə ABŞ Gürcüstanla Abxaziya arasında tarazlığın yaradılması zərurəti ilə üzləşmədi. Orada simpatiyalar bütünlüklə, o zaman Tiflisdə yerləşən “demokratiya mayağı”nın tərəfində idi. Amma həm Qərb, həm də Rusiya həm keçmişdə, həm də indi yaranan bütün münaqişələri tərəzidə çəkərək türk tandemi ilə Ermənistanın maraqları arasında manevr etmək məcburiyyətindədir. 2024-cü ildə amerikalılar özləri Gürcüstanla müqaviləni “dondurdu”. Motiv? Tiflisin xarici siyasət kursuna yenidən baxılması. Bəs bu, ABŞ-ın strateji xartiyasının, birincisi, əsasən instrumental xarakter daşıdığı, ikincisi, praktiki olaraq faydalı şeylərdən daha çox bəyannamələrin yer aldığı üçün baş vermədimi?”, - o bildirib.