Dünən yazıçı Anarın 77 yaşı tamam oldu. Oxucularından biri yazıçıya maraqlı məktub ünvanlayıb. Bu məktub Feysbuk istifadəçilərinin də marağına səbəb olub.

Axar.az xəbər verir ki, Anar adlı oxucu Feysbuk sosial şəbəkəsində təbriki bu şərhlə paylaşıb:
"Gözəl yazıçımız, roman və povestlərin, hekayələrin, pyeslərin, saysız-hesabsız məqalələrin, məşhur filmlərin ssenari müəllifi Anarın doğum günüdü, 77 yaşı tamam olur. Onu təbrik edir, can sağlığı, yeni əsərlər arzulayırıq. Beşmərtəbəni dolanıb olmayan altıncı mərtəbəni tapmaq hər adamın işi deyil. Amma Anar bunu bacarıb. Ad günün mübarək, sevimli yazıçım!"

Sadə oxucusu Anarın yazıçı Anara ünvanladığı məktubu təqdim edirik:

"Yəqin ki məni yaxşı xatırlayırsınız - Oqtay Muradovam. Yəqin onu da xatırlayırsınız ki, 44 il bundan əvvəl mənə qəribə bir teleqram gəlmişdi. Sonrası da sizə məlumdur. Bu gün isə məktub aldım. Elektron formada yox, qələmlə yazılmış adi məktub. İki dəfə oxudum. Sizin də oxumağınıza etiraz etmirəm:

"Salam, Oqtay. Necəsən, işlərin necə gedir? Evlənmisənmi? Gör neçə ildi "ƏLAQƏ" saxlamırıq. Özün haqda ətraflı yazarsan...

Mən yaxşıyam. Demək olar ki, həyatım ayrı-ayrı şəhərlərdə keçir. Ziyafətlər, tədbirlər. Bir gün Tokioda, o biri gün Sidneydə. Başqa-başqa "OTEL OTAĞI"nda məskən salıram. Həə, onu da deyim ki, "KEÇƏN İLİN SON GECƏSİ"ni də Keyptaunda keçirdik. Mən, Camal və qızım "TƏHMİNƏ".

Sən heç bilirsən Milanın məşhur La-Skalasında "DANTENİN YUBİLEYİ" mərasimində olmaq nə deməkdi? Bəs Vaşinqtonda Üzeyir Hacıbəyova həsr olunmuş "UZUN ÖMRÜN AKKORDLARI" filminə baxmaq? Təsəvvür eliyirsən? Çox maraqlıdı.

Bilirəm, Camaldan xoşun gəlmir, amma qoy deyim. O, artıq diplomatik işinə son qoyub. 5 il bundan əvvəl ona bu işi uğurla başa vurduğuna görə xüsusi mükafat da verdilər: "SÜBHÜN SƏFİRİ" adına layiq görüldü. İndi isə o, iri biznesmendi. Bakıdakı "DƏDƏ QORQUD" qəsəbəsində də meqa-layihəsi var. Bəlkə bu layihə ilə əlaqədar "MACAL" tapıb bir neçə günlüyə Bakıya gəldim. Çox darıxmışam Bakı üçün. "ŞƏHƏRİN YAY GÜNLƏRİ"ndə İçərişəhərdə gəzdiyimiz günlər üçün... O vaxt dediyin bu şeiri tapıb əzbərləmişəm. Bu şeirdə gənc Əsməri görürəm:

Əyrin-üyrün,
Dar küçələrin,
Gündüzlər
otaqlarındakı bəyaz gecələrin,
damlarının yastısı,
içinin astası,
küçələrini dolanan addımların
həmişə tənha səsi,
gecələrini
dünyada itən tarix tikəsi,
içindən bayır şəhərə,
böyük şəhərə çıxan təəccübüm,
oğrularından qorxan cibim,
ölüm ayağındadır indi.
içəri şəhər,
içəri şəhər...

Yeri gəlmişkən, eşitdim ki, bu şeirin müəllifi vəfat edib. Allah rəhmət eləsin.

Həə, qızımsa Moskva Dövlət Konservatoriyasını bitirdi. Keçən həftə onun Bakıya həsr etdiyi kantatası səsləndi – "TORPAQ, DƏNİZ, OD, SƏMA" adında. Sevinirəm ki, onun Bakıya məhəbbəti var, bu şəhər onun üçün yad deyil.

Amma bütün bunlara baxmayaraq, bəzən içimdə bir boşluq hiss edirəm. Darıxanda sadəcə pəncərədən boylanıram və mənə elə gəlir ki, bu, adi pəncərə yox, "QƏM PƏNCƏRƏSİ"di. Hətta "VAHİMƏ"yə də düşürəm. O pəncərədə gənc Əsməri görmək istəyirəm, lakin görə bilmirəm. Əvvəllər yuxularımda həmişə "AĞ QOÇ, QARA QOÇ" qaçırdı. Nə qədər edirdimsə, ağ qoçun belinə minə bilmirdim. İndi isə qara qoç sakit-sakit gəzir. Ağ qoçdan əsər-əlamət yoxdu. (Mənə yazığın-zadın gəlməsin).

....Nə isə, Oqtay, çox yazmıram. Özünə yaxşı bax. Cavab məktubunu gözləyəcəm. İnşallah, Bakıya gələndə "MÜTLƏQ GÖRÜŞƏRİK".

Öpürəm. Kamikadze (Yadımda qalıb, bu,"GÜRCÜ FAMİLİYASI" deyil, könüllü ölümə gedən yapon təyyarəçilərinə verilən addır)".