Son günlər Milli Qəhrəman Mübariz İbrahimovla bağlı yaranmış qalmaqal bizi Azərbaycanın qəhrəman oğullarına, ümumilikdə milli dəyər kəsb edən şəxsiyyətlərinə qarşı aparılan “siyasət” haqda ciddi düşünməyə vadar edir. Xatırlatmaq yerinə düşər ki, Mübariz İbrahimov haqqında deyilmiş “qəhrəman hesab etmirəm” sözü daha əvvəl digər bir igid hərbçimiz Ramil Səfərovla da bağlı deyilmişdi.

Əslində, dəyərlərə, milli ruha qarşı təşkil olunmuş bu hücum bizə heç də yad deyil. İmperialist qüvvələr maraqları olan dövlətlərdə zaman-zaman bu kimi dəyərlərin dağıdılması siyasətini yürüdüblər: bu, təkcə ötən əsrdə deyil, elə günümüzdə də aparılır.

Sözsüz, Mübariz İbrahimov kimi Ramil Səfərov da xalqımızın üzləşdiyi bəlaların baiskarı olan bir ordunun əsgərlərinə - hərbi forma geyinmiş erməni quldurlarına lazımi dərsi vermişdi. Ancaq bu iki olay mahiyyət etibarilə bir-birindən fərqlənir.

Qəhrəman polkovnikimiz Ramil Səfərov erməni hərbi birləşmələrinin işğal etdiyi Cəbrayıl rayonunda doğulub. Belə olan halda şəxsən şahidi olduğu erməni işğalının onun yaddaşında hansı dərin izlər qoyduğunu, onda sarsıntı yaratdığını anlamaq elə də çətin deyil. Bu sarsıntılar, ağrılar azmış kimi, bir də erməni zabiti Qurqen Markaryan Budapeştdə mötəbər bir təlimdə Azərbaycan bayrağını və onun özünü həyasızcasına təhqir etdi. Belədə Ramil Səfərov ədaləti özü bərpa etməyi qərara aldı və günahsız insanlarımızı, gənc əsgərlərimizi qətlə yetirmək üçün yetişdirilən bir erməni leytenantını – Qurqen Markaryanı məhv etdi.

Heç kimə sirr deyil ki, xüsusi şəkildə hazırlanmış bu erməni kadr-zabiti yaşasaydı, hazırda işğal olunmuş torpaqlarımızda əsgərlərimizi şəhid etməklə məşğul olacaqdı.

Yəni Ramil Səfərov təkcə öz qisasını almadı, həm də onlarla əsgərimizi, hərbçimizi qaniçən, dəyərləri tapdalayan, hərbi qanunları heçə sayan, zabit adına qətiyyən uyğun gəlməyən (!) bir erməni quldurdan xilas etdi.

Fikrimizi ümumiləşdirək: Ramil Səfərov düşməni məhv etməklə həm Azərbaycan bayrağını təhqir edən birini cəzalandırdı, həm də Qarabağda ermənilər tərəfindən qətlə yetirilən qohumlarının qisasını aldı.

Mübariz İbrahimovun həyata keçirdiyi akt isə tamamilə fərqlidir. Diqqət çəkən məqam odur ki, Mübariz İbrahimov cəbhə xəttində yerləşməyən Biləsuvar rayonunda anadan olmuşdu və Qarabağ savaşı baş verəndə onun yaşı çox az idi. Yəni bu müharibənin ağrılarını, xalqının çəkdiyi zülmləri sonradan öyrənib, yaddaşına köçürmüşdü.

Mübariz bu olayların canlı şahidi olmasa da, ağrıları illərlə özündə daşımış və nəhayət, həlledici məqamda düşmənə sarsıdıcı zərbəni endirmişdi. Bir məqamı xüsusilə qeyd etmək yerinə düşər ki, Mübarizi Ramil Səfərovda olduğu kimi, bu aktı həyata keçirməyə təhrik edən konkret bir şəxs yox idi.

Ramil Səfərov olayında milli dava ilə yanaşı, bir qədər qisasçılıq (çünki torpağı işğal edilmiş, qohumları qətlə yetirilmişdi) çaları var idi. Ramil olayından 6 il sonra böyük bir akta imza atan Mübariz isə heç bir tapışırıq olmadan, sırf xalqı və ölkəsi üçün erməni səngərinə daxil olaraq, təkbaşına xeyli sayda düşmən hərbçisini məhv etmişdi.

Belə demək mümkünsə, M.İbrahimov Azərbaycan ordusunun bir bölüyünün, taborunun görəcəyi işi təkbaşına görmüşdü. Mübariz bir əsgər deyildi, ordu idi. Və bu “ordu” təkcə düşmənə ağır psixoloji zərbə endirmədi, həm də Azərbaycan xalqının yaddaşına həkk edilmiş məğlubiyyət düşüncəsini silib tulladı.

Təbii, Azərbaycan kimi tolerant ölkədə humanizm prinsipləri əsas götürülür. Ancaq istər Ramil, istərsə də Mübariz – hansı humanizm prinsipini pozmuşdu? Onlar kimi öldürmüşdü? Cavab bəllidir: Azərbaycan torpaqlarında işğalı davam etdirən əli silahlı erməni əsgər və zabitlərini. O zabitlər ki, komanda veriləcəyi təqdirdə heç düşünmədən mülki şəxslərimizi hədəfə alacaqdılar. Necə ki, bunu uzaq və yaxın keçmişdə etmişdilər.

Hadisələrin mahiyyəti fərqli olsa da, hər iki hərbçimizin etdiyi qəhrəmanlıq milli ruhun yüksəlişi baxımından böyük əhəmiyyət kəsb edir.

Bir faktı da unutmayaq: Əlbəttə, Mübarizin həyata keçirdiyi aktla, özünü qurban verməsi ilə Ramilin addımı arasında böyük fərq var. Ancaq Mübarizin misli görünməmiş qəhrəmanlığında Ramil Səfərovun bu cəmiyyətin altşüuruna ötürdüyü xüsusi “cəsarət və qürur” informasiyasının xüsusi rolu olduğunu, həmçinin xalqın və dövlətin Ramil Səfərovla bağlı sərgilədiyi mövqenin rolu olduğunu kimsə dana bilməz.

Ona görə də Mübariz İbrahimovun gənclərimizə, ümumilikdə xalqımıza ötürdüyü böyük qəhrəmanlıq ruhunu kimsə sarsıtmağa cəsarət edə bilməz!