Nadir üçün süpürgəçi işləmək çətin deyil. Ona görə
süpürgəçilik, halal yolla ruzi qazanmaq ayıb sayılmır, deyir,
haramla yaşamaq ayıbdır. O adamlar utansın ki, haramla adam
olur.
Nadir şəhərin düz mərkəzində bir ildir ki, süpürgəçi işləyir.
Qışın soyuğunda, yayın istisində heç nəyə baxmayaraq, başını aşağı
salıb işini görür. Səhər saat 8-dən 9-a kimi Bakının dolanbac
küçələrini süpürür. Özünün dediyi kimi, bahalı mərmərləri elə
süpürməlidir ki, şəklin üstünə düşsün. Lap əsgərlikdə olduğu
kimi.
İşsizlikdən Bakıya
Əvvəlcə qəhrəmanım haqqında bir-iki kəlmə. 23 yaşı olan Nadir
orta məktəbi bitirib. 4 ildir ki, valideynlərini itirib. Dediyinə
görə, elə o vaxtdan da bacısını götürüb köçüb şəhərə. Cənub
bölgəsindən olan Nadir kənddə işsizliyin əlindən təngə gəldiyi üçün
bu addımı atıb.
Kəndlinin şəhər həyatı
Deyir ki, şəhərdə yaşamaq çox çətindir, xüsusən də bacısı ilə.
Qadına şəhərdə geyim daha çox lazımdır. Kirayə haqqı, yemək,
gəzmək. Bütün bunları hal-hazırda aldığı 430 manat maaşla güclə
idarə edir. Maaşlarını vaxtlı-vaxtında ala bilməyəndə isə ərzaq
dükanına borclu qalır.
Əgər kənd məktəblərində yaxşı təhsil versəydilər, o da
universitetdə oxuya bilərmiş. Gəl ki, kənd müəllimlərinin çoxu
bazarda satıcılıq etməyə məcbur olduğundan nə məktəbə gələn var
imiş, nə dərs keçən. İndi onun üçün oxumaq, universitetə
hazırlaşmaq çox çətindir. Bacısını saxladığı üçünsə ümumiyyətlə,
oxumaq həvəsini içində öldürüb. Hərdən maaş alanda yaxınlıqdakı
kitab dükanından bir-iki kitab alıb evə aparır. Kitab oxumaq
hobbisidir. Bundan başqa heç bir əyləncəsi yoxdur.
Süpürgəçi ovu
Onu hər gün küçəni süpürən görürdüm. Deyə bilərsiz ki, nə çoxdur
küçələri süpürənlər. Amma bu cavan oğlanın süpürgəçi işləməyi məni
təəccübləndirməyə bilmədi. Başqa ölkələrdən fərqli olaraq, bizim
gözümüz cavan oğlanların küçə süpürməyini görməyə alışmayıb. Elə
Nadirə də bu məqsədlə yaxınlaşdım. Bir az söhbət edib, onun üçün bu
işin narahatlıq yaradıb-yaratmadığından, dolanışığından yazmaq
istədim. Sağ olsun, elə bir-iki sualımdan məsələni anladı. Amma
narazılıqları çox olduğu üçün fotosunu çəkməyə imkan vermədi. Bunu
işini itirmək istəməməsi ilə əlaqələndirdi. Adını da şərti olaraq
yazmağımı istədi.
Bu şəhərdə sevinmək
olmur
Xəyalları, arzuları – hamısını kənddə qoyub gəlib. Elə
uşaqlığını da. Bakıya gələndə heç bir duyğusu, istəyi qalmayıb.
Bakı onun üçün stressin, problemin beşiyidir. Bu şəhərdə sevinmək
də olmur, stressiz yaşamaq da.
Ən əsası isə - süpürmədən olmur...