Tanıdığım bir idmançıdan onun haqqında çox eşitmişdim. Saysız- hesabsız nailiyyətləri haqqında da xəbərim var idi. Dəfələrlə koşki-karate, kişando, kudo, sindo-ryu idman növləri üzrə nailiyyətlər əldə edən və ən əsası MMA qaydasız əlbəyaxa döyüş növü üzrə Azərbaycanda ilk idmançı olan Vüsal Bayramov.

Onu tapmaq elə də çətin olmadı. Vaxt azlığından müsahibəni tələbələrinə məşq keçirdiyi zalda aparmağı xahiş etdi. Elə mənim üçün də çempion-müəllimin məşqi maraqlı idi. Hər kəs onun peşəkar idmançı olmağı ilə yanaşı olduqca tələbkar müəllim olduğunu deyirdi.

Gənclik metrosu yaxınlığında yerləşən idman klubunu soraqlaşa-soraqlaşa tapdım. Zala yaxınlaşanda əcaib səs-küydən məni bir anlıq vahimə bürüdü: zaldan qışqırıq, dava-dalaş səsləri eşidilirdi.

Qayıtmaq istəyirdim ki, bu an qapı açıldı. Qan-tər içində bir cavan oğlan maraqla mənə baxırdı.

Artıq geriyə yol yox idi. Odur ki, özümü itirmədən Vüsal Bayramovu xəbər aldım. Gənc sevincək halda müəllimini səslədi.

- Vüsal müəllim, bir xanım sizi soruşur.

İçəridən səs gəldi:

- De, gəlsin içəri.

Ürkək-ürkək, bir az çəkinərək böyük idman zalına daxil oldum. Dərhal çoxsaylı idmançılar, tanınmış məşhur insanların maraq dolu baxışları ilə qarşılaşdım. Onlardan biri təbəssümlə mənə tərəf gəldi.

- Xoş gəlmisiniz, Aynur xanım. Bağışlayın ki, sizə belə əziyyət verirəm. Amma tələbələrim çempionata hazırlaşırlar. Gecə- gündüz məşq edirik.

- Narahat olmayın, Vüsal bəy. Əsl peşəkardan elə iş başında müsahibə almaq daha maraqlıdır.

Çevrilib tələbələrinə acıqlandı:

- Niyə dayanmısınız? İşinizdə olun! Amerikansayağı qaçışa başlayın!

Məndən üz döndərdilər

- Vüsal bəy, sizə ilk sualım idmandan uzaqlaşmağınızla bağlıdır. Səbəbi nə oldu?

Vüsalın bir qədər əsəbiləşdiyini hiss etdim. Hətta düşündüm ki, sualım cavabsız qalacaq. Amma bir qədər düşündükdən sonra cavab verdi:

- Yəqin, titullarım haqqında eşitmisiniz. Mən 11-ci sinifdən bu günümə qədər 12 dəfə universal-əlbəyaxa döyüş növləri üzrə yüksək nailiyyətlər əldə etmişəm.

Rusiyanın Sankt-Peterburq şəhərində keçirilən və "Boyets" telekanalı ilə birbaşa yayımlanan M1-fihter realiti-şouda 4 aya yaxın çıxış etmişəm. Bu mənim ən böyük nailiyyətlərimdən biri olub. M1 Qlobal üzrə əldə etdiyim dərəcə proumoşunla müqavilə imzalamaqla yanaşı peşəkar idmançılarla birbaşa döyüşə çıxma imkanını yaradırdı.

Mən 20 idmançı arasında finala vəsiqə qazandım və final döyüşündə ukraynalı oyunçuya məğlub olaraq, 2-ci yerə çıxdım. Uğurlarım çox olub. Amma hərbi xidmətə çağırıldım, geri qayıtdıqdan sonra artıq əvvəlki məşq imkanları olmadığından məğlubiyyətlə qarşılaşdım. Düşünürəm ki, məhz buna görə mənə qarşı bir qədər inam itib.

- Yəni karyeranıza 26 yaşında son qoymaq niyyətindəsiniz?

- Vaxtı ilə realiti-şouda çıxışım zamanı belə bir ifadə işlətdim: "Bu oyunları çempion olduğum zaman və ailə həyatı qurduqdan sonra atacam". Əsgərlik dövrümə qədər "Hərbi sərhədçi klubu"nu təmsil edirdim. Əsgəri xidmətdə Harami düzündə kəşfiyyatçı oldum. Əsgərlikdən qayıtdıqdan sonra da idman karyeramda dəstəyə söz verdilər. Amma hərbi xidmətdən sonra peşəkar idmandan uzun müddət ayrı qaldığım üçün xeyli zəiflədim və ona görə də yarışlarda uduzdum. Məndən üz döndərdilər. Elə məhz o səbəbdən böyük idmandan uzaqlaşdım.

İdmanı atmaram...

Amma idmanı tamamilə atmaq niyyətim yoxdur. Ən ali dərəcədə keçirilən peşəkar "Çələng əlbəyaxa yarışları"na qatılmağım üçün cəmi-cümlətanı 2 ay vaxt lazım olacaq. Bizim idman növündə hakim rol oynamır - güclüsənsə, qalib gələcəksən.

Ancaq peşəkar idman növü ilə məşğul olmamağımın səbəbi birinci növbədə maddi çətinliyim ilə bağlıdır.

Atamın 62 yaşı var. Ailəmizi dolandırmaq üçün bu soyuq havada gedir tikintidə palçıq qarışdıran fəhlə işləyir. Anam haqqında ümumiyyətlə danışmağa utanıram. Çoxlarına yalandan deyirəm, həkimdir. Amma o xəstəxanaların birində xadimə işləyir.

Həyat qəribədir, deyilmi? Vaxt var idi mən ilk Avropa oyunlarında 3-cü yeri tutmaqla Azərbaycana qələbə gətirdim. İndi isə idman oyunlarına qatıla bilmirəm, məcburam məşqçi kimi çalışam ki, maddi çətinliyimi aradan qaldıra bilim.

Dostum yarım milyona döyüşür

İdmançı dostum Həbib Nurmaqomedovun MMA dərəcəsində 22 qalibiyyəti var. Hazırda o Las Veqasda yaşayır. Bu yaxınlarda Uefsenin (qaydasız döyüş üzrə brend idman yarışı) qızıl kəməri uğrunda mübarizəyə hazırlaşır. Onun bir döyüşü yarım milyon dollara başa gəlir. Eyni dərəcəyə malik oymağımıza baxmayaraq, mən dayandım, o isə irəli getdi.

Ölkə məni itirir...

- Uzun müddət Rusiyada ən baxımlı idman realiti-şousunda yer aldığınızı söylədiniz. Avropa çempionu oduğunuz haqqında danışdınız. Əgər hər-hansı bir xarici ölkə sizə yüksək pul hesabına onların bayrağı altında döyüşməyi təklifi etsə, razılaşardınızmı?

- Bəlkə də səmimiyyətimə inanmayacaqsınız, amma həqiqətən qeyd etdiyiniz təkliflər az olmayıb. Hazırda Dubaydan dəvət almışam. Amma vətənimi, ailəmi ata bilmərəm. Rusiyada realiti-şousundan sonra çox sevildim. Fyodor Yemelyanenkonun məşqçisi Voronov və Miçkov onlarla müqavilə imzalamağımı təklif etdilər. Mən hər zaman Azərbaycan bayrağı altında döyüşəcəyimi bildirərək, müqavilədən imtina etdim. Amma Azərbaycan mənə dəstək olmadı. Ölkə mənim kimi idmançını itirir.

- Sizə zəng edəndə məşqçi kimi fəaliyyət göstərdiyinizi dediniz və əlavə etdiniz ki, əgər kluba icarə ödənişi etməsəydiniz, dərsləri tamamilə pulsuz keçərdiniz.

- Tamamilə doğrudur. Əgər imkanım yaxşı olsaydı, tələbələrə dərsləri təmənnasız keçərdim. Amma məcburam. Təsəvvür edin ki, vaxtilə prezidentimiz İlham Əliyev Fyodor Yemelyanenko ilə yanaşı əyləşərək Rusiyada mənim döyüşlərimi izləyib. O zaman Allaha yalvardım ki, Azərbaycanda da bu idman növü inkişaf etsin. Azərbaycanda bu idman növü rəsmi olaraq "qaydasız döyüş" adını ilk dəfə 2011-ci ildə alıb.

"Fort-Boyard"a getmək istəyim alınmadı...

Mən nə əvvəl, nə də MMA-nın Azərbaycanda rəsmi qeyd olunduğu dövrdə heç kəsdən kömək istəməmişəm. Verilişlərə dəvət aldıqda belə, imtina edirəm, getmirəm. Bir dəfə "Ford-Boyard" yarışlarına qatılmaq üçün təklif gəldi.

- Fikir verirəm, tələbələriniz içində tanınmış aparıcılar da var. Elə götürək, Samir Bayramlını. Yəqin təklif ondan gəlib.

- Hə. Ümumiyyətlə, Qəraib dənizində keçirilən bu oyun yarışına qüvvətli və məşhur insanlar dəvət olunurlar. Mənə dəvət gəldi və əslində, orada iştirak etmək istərdim, çünki söhbət məhz güclülərin qələbəsindən gedir. Amma getmək istəyim alınmadı.

- Səbəb?

- Həmin ərəfədə Nabranda Əlillər Cəmiyyətinin Yardım aksiyası keçirilirdi. Mən orada könüllü olaraq 15 gün əlillərə kömək etdiyim üçün "Ford-Boyard" yarışmasına qatıla bilmədim. Televiziya qarşısında məni izləyəcək milyonlarla insandan çox əlillərin köməyimə ehtiyacları olduğunu düşündüm.

Vüsal Bayramovla sağollaşıb klubun pilləkənləri ilə aşağı enərkən müsahibimin danışdıqlarını öz-özlüyümdə müzakirə edirdim.

Ağır zəhmət, gərgin həyat rejimi tələb edən idmanın növbəti qurbanı ilə tanışlığımdan sonra, zaldan eşidilən səs-küydən artıq əvvəlki kimi həyəcan hissi keçirmirdim...