Ötən ilin yayında İstanbulda olarkən bir alış-veriş mərkəzində 25-26 yaşlı satıcı oğlan danışığımızdan haralı olduğumuzu düzgün təsbit etdi. Biz də onun Diyabəkir tərəflərdən olduğunu anladıq. Ordan-burdan söhbət etməyə başladıq.

Bu, o vaxtlar idi ki, nüvəsini kürdəsilli siyasilərin təşkil etdiyi HDP (Xalqların Demokratik Partiyası) parlament seçkilərində uğur qazanmış, 13,12 faiz səs alaraq TBMM-ə 79 deputat keçirmişdi.

Türkiyənin təkcə cənub-şərqində yaşayan kürdlər yox, hətta İstanbul, Ankara, İzmir, Antalya, Bodrum kimi məşhur şəhərlərində komfort içində yaşayan kürdlər də böyü sevinc içindəydilər. Eyforik bir hal hökm sürürdü.

Dünya mediası 7 iyun seçkilərinin nəticəsi olaraq iki partiyanın qalib gəldiyini bildirirdilər. Bunlardan biri Rəcəb Tayyib Ərdoğanın rəhbərlik etdiyi hakim AKP, o biri faktiki olaraq İmralıda cəza çəkən terrorçubaşı Abdulla Öcalanın liderlik etdiyi HDP idi.

Alış-veriş mərkəzində söhbət etdiyimiz gənc də eyforiyaya qapılmşdı. Sir-sifətdən "Kurtlar vadisi - Pusu" serialındakı Muronun əlaltısı Çetoya oxşayan bu gəncdə söhbət əsnasında elə bir özgüvən yarandı ki, qorxub çəkinmədən bəyan etdi: "Biz dövlətimizi qurduq, abi. Artıq kimsə önümüzdə dayanamaz. Kürdüstan özgür olacaq".

"Çeto"sifət gənclə söhbətdən sonra yaran qənaət belə oldu ki, bu işlərin sonu xeyirli olmayacaq.

O zaman hələ "kürd açılmı" layihəsi də medianın gündəmindəydi. Prezident Ərdoğan Ədirnədən Diyarbəkirə qədər diyar-diyar düşüb "axan qanlar dursun, analar ağlamasın" deyə hayqırırdı.

Ölkədə bir atəşkəs havası vardı, nə dağda gizlənən terrorçulara qarşı əməliyyatlar keçirilirdi, nə də terrorçular polislərə və hərbçilərə qarşı teraktlar törədirdilər. Terrorçuların silahı buraxaraq başqa ölkələrə getdikləri bildirilirdi. Bəziləri isə dağdan enib, hökumətə təslim olurdu. Onları qəhrəmanlar kimi qarşılayırdılar.

Türkiyədə fəaliyyət göstərən müstəqil media qurumları "kürd açılımı"nın da, terrorçuların silah buraxması aksiyalarının da gerçək olmadığını yazır, ortada məkrli bir oyun olduğunu bildirir, həyəcan təbili çalırdılar.

HDP həmsədri Səlahəddin Dəmirtaş (yanında da digər həmsədr Figen Yüksəkdağ) kütləvi aksiyalarda, toplantılarda sağ əlini ürəyinin üstünə vura-vura, "eyvallah" deyə-deyə ortalıqda dolaşır, hökumətin, bəzən də dövlətin ünvanına beş batman balla yeyilməsi mümkün olmayan acı ifadələr işlədirdi. Hamı onu kürd xalqının yeni lideri sayırdı. Amma bu adam da Öcalanı özünə lider bilir, özünü onun uşağı kimi aparırdı.

Mediada artıq bu gün-sabah Öcalanın İmralıdan azadlığa buraxılacağı, ən pis halda böyük şəhərlərdən birində xüsusi villaya göndəriləcəyi xəbərləri dolaşırdı. HDP hər gün artan şiddətlə belə bir tələb irəli sürürdü, bu məsələ İmralı ilə Ankara arasında keçirilən gizli danışıqlarda əsas söhbət predmeti olurdu.

PKK-nın 25 illik qanlı mübarizə ilə, terrorla əldə edə bilmədiyi nailiyyəti HDP bir neçə illik siyasi mübarizə ilə əldə etmişdi.

Fəqət kürd siyasilərin müvəffəqiyyətdən başgicəllənməsi yaşadıqları göz önündəydi. Onlar da eynilə ayaqqabı satıcısı "Çeto" kimi düşünür, "artıq kimsə önümüzdə dayanamaz" deyirdilər.

Bu gedişlə Türkiyənin parçalanacağı qaçılmaz idi. Dövlət güzəştə getdikcə, HDP-çi deputatlar bir az da qabağa gedir, mənfi səciyyəli maksimalistlik nümayiş etdirirdilər.

Prosesin bu gedişatından narazı olan dairələr, eləcə də geniş ictimaiyyət Səlahəddin Dəmirtaşın etdiyi hərəkətlərə, saldığı fitnə-fəsadlara görə əslində həbs olunmalı, cəzalandırılmalı olduğunu bildirirdilər.

Bəs sonrası necə oldu? Türkiyə dövləti PKK-HDP-nin qarşısında o vaxta qədər geri çəkildi ki, artıq kürəyi dağa dirəndi, geriyə çəkilməyə yeri qalmadı. O zaman dövlət PKK-nın üstünə getdi və məlum oldu ki, Türkiyənin cənub-şərq bölgələrində artıq doğrudan da "Çeto" deyən dövlət qurulub. Müharibə başladı və artıq şəhərlərə yerləşmiş terrorçularla hər küçə, hər qəsəbə uğrunda amansız döyüş əməliyyatları aparıldı.

Türkiyə polisi siyasilərin terrorçulara salam-səfa ilə verdikləri şəhərləri qanları bahasına geri aldılar.

Hazırda PKK-nın siyasi qanadının liderlərinin, fəallarının həbsi prosesi gedir. Dövlət öz ağır əlinin zərbəsini separatçılara daddırır. Bu, effektiv olacaq, olmayacaq, başqa söhbətdir.

Əsas odur ki, HDP-nin son iki ildə Diyarbəkir və onun ətrafında qurmuş olduğu "dövlət" kürd xalqını xoşbəxt edə bilmədi və dağıldı. Belə görünür ki, o regionun kürdlərinə yeni, mötədil siyasi mübarizə üsulu və yeni liderlər lazımdır. Türkiyə dövləti qətiyyətlidir, səlahiyyətlərini itirmiş səlahəddinləri, Kandil kimi yüksək dağları və dəmir daşları əzəcək.

Musavat.com