Sənəti ilə fəxr edən peşəkar aktyorla bir neçə dəfə söhbətimiz olub. Hər söhbətində də uşaqlıq illərindən, gəncliyindən, sənətə gəlişindən sevinclə danışdığını hiss etmişəm.

Aktyor zəngin keçmişindən danışanda Kinostudiyanın bufetində tanış olduğu müəlliminin adını tez-tez qeyd edirdi. Hətta Azərbaycan kino sənətində var olduğu üçün Rasim Ocaqova olan minnətdarlığı yaddaşımda yaxşıca iz qoyub. Onun üçün obrazı yaratmaqla yanaşı, yaşamaq daha vacibdir. Xalq artisti üçün bir həqiqət də mütləqdir: gərək aktyora ürəyindən keçən rolu versinlər ki, aktyor nəsə yarada bilsin. Gələcəyin istedadlı aktyoru olmaq üçün o, sənətə olan sevgisini hər an içində yaşada-yaşada Azərbaycan kinosunun mərkəzinə qədər gəlib çıxdı. "Ad günü" filmində rol aldığı Mustafa obrazı ilə kino səhnəmizdə özünəməxsus bir obraz yaratdı və bu sənət üçün yaşadı. Tənhalığı sevməyən aktyor insanlarla sıx təmasda olmaqdan xüsusi zövq alır...

- Hacı İsmayılovun kinoya, sənətə sevgisi necə yarandı?

- Mənim uşaqlıq illərim İçəri şəhərdə keçib. Gözümü açandan Azərbaycanın qədim memarlıq abidələrini, Qala divarlarını, Xan Sarayını görmüşəm. Yəni uşaqlığım elə bir yerdə keçib ki, o qədimi yerlərin mənə böyük təsiri olub. Üstəlik, xoşbəxtliyim onda olub ki, İçəri şəhərdə mən bir çox filmlərin çəkilişinin canlı şahidi olmuşam.

O filmə baxanda özümü tanıya bilmirəm...

Yəni orada "O olmasın, bu olsun", "Axırıncı düyün" və bir çox filmlərin uşaq vaxtımdan çəkilişlərini canlı-canlı gördüm. Belə filmlərin çəkilişini görəndən sonra filmə marağım yarandı. Hətta "Məmlüklər" filminin bir epizodunda uşaqların qaçmaq səhnəsi var, mən orada da çəkilmişəm. İndi də o filmə baxanda özümü tanıya bilmirəm! (gülür) Yəni kinoya, sənətə, aktyorluğa həvəs məndə uşaqlıqdan olub. Dördüncü sinifdə oxuyanda dram dərnəyinə getməyə başladım. Eyni zamanda idmançı olmaq da istəmişəm. Sözün düzü, uzun illər bunlar birlikdə getdi. Axırda teatra, aktyorluğa sevgim daha çox oldu. Aktyor olduğum üçün çox xoşbəxtəm... Bu sənət mənə çox şey verib! Üstəlik də yaxşı müəllimlərim olub.

- Deyirsiniz, yaxşı müəllimlərim olub. O illərdə müəllimləriniz gənc Hacı İsmayılova nə bəxş ediblər?

- Əgər atam mənim bu dünyaya gəlməyimə səbəb olubsa, Rasim Ocaqov mənə əbədiyyət bəxş edib. Gənc Hacıya aktyor sənətinin möcüzələrini, sirlərini öyrədən adam məhz Rasim Ocaqov olub. Hərdən deyirəm, Ocaqov məni mənim özümdən yaxşı tanıyırdı. Bir söz deyim, əvvəllər elə bilirdim Rasim bəy məndən 25 yaş böyükdür, amma sonra gördüm, 10 yaş fərqimiz var. O, çox ağıllı, savadlı, peşəkar bir insan idi. Onun böyüklüyü bundaydı.

Qəribə adam idi!

- Bəs Rasim Ocaqovla ilk tanışlığınız nə zaman olub?

- Rasim bəylə ilk tanışlığım Kinostudiyada olub. Mən dublyaj şöbəsinə gedirdim, orada yaradıcılıq "bufeti"ndə dostlarımla çay içirdim. Sən demə, kənardan bizi izləyirmiş. Həmin vaxtda da "Ad günü" filmini çəkirdi. Heç bir tanışlığımız yox idi, amma gözləmədiyim anda mənə yaxınlaşdı. Sonra əlini çiynimə qoyub dedi ki, "Ad günü" filmini çəkməyə başlayıram, istəyirəm səni orada bir rol üçün foto-prob eləyim. Sözün düzü, elə sevindim ki! (gülür) Ona qədər kimsə məni foto-proba çağırmamışdı. Filmdəki sınaq çəkilişlərim yaxşı alındı və bu da mənim kino sahəsində uğur qazanmağıma təkan verdi.

- Bir peşəkar kinorejissor kimi Rasim Ocaqov aktyorlardan nə tələb edirdi? Xarakteri necəydi?

- Rasim müəllimin çox qəribə xarakteri var idi. Qəribəlik ondan ibarət idi ki, o, peşəsini çox sevirdi, məsuliyyətli adam idi, bunu onun filminə çəkilən aktyorlardan da tələb edirdi. Arzulayırdı ki, aktyor vaxtında işə gəlsin, mətnini bilsin, rol üzərində işləsin, yəni xoşlamırdı ki, aktyorun fikri başqa yerdə olsun. (fikirləşir) İlk çəkilişdən sonra hiss etdi ki, mən işimə məsuliyyətli yanaşıram və beləcə, daha dörd filminə təklif etdi.

Mən və "Ad günü"

- "Ad günü" filmində qəribə hadisələr olurdu. Mənə deyirdilər, sən saat səkkizdə olmalısan kinostudiyada, amma kinostudiyada iş saat onda başlayırdı. Saat səkkizdə gəlirdim ora, baxırdım, görürdüm ki, məndən başqa heç kim yoxdur. Məcbur qalıb ssenarini oxuyurdum, saat doqquzda geyinirdim, onun yarısı qrimçi gəlirdi, qrim olunurdum. Deyim ki, Rasim Ocoqav otağına gələn kimi birinci soruşurdu: - Hacı gəlib, Hacı hazırdı? Deyirdilər, bəli, gəlib, çoxdan gəlib. O da deyirdi ki, elə isə saat 10-da başlayaq çəkilişə. Çox dəqiq insan idi. Saat onda başlayırdı, birdə, ikidə çəkilişi bitirirdi.

Deyir dövlətdə dəvə, övladda nəvə

- Səhv eləmirəmsə, Rasim Ocaqov bir filmində sizinlə birlikdə öz nəvəsini də çəkib. Ümumiyyətlə, sizin üçün nəvə nə deməkdir?

- Sizə maraqlı bir fakt danışım. Sənətkar çox ailəcanlı insan idi, həm də nəvələrini çox sevirdi. Bəli, Rasim Ocaqovun Nərmin adlı nəvəsi mənimlə "Həm ziyarət, həm ticarət" filmində çəkilib. O, filmdə mənim kiçik qızım rolunda oynayırdı. Çox şirin oynayıb, yadda qalan bir obrazdır. Yaxşı yadımda qalıb. Rasim Ocaqov çəkilişlərdən sonra nəvəsini götürüb Şəkidə gəzirdi. Təbii ki, bu gəzintini uşaqlıq dövrünü yenidən yaşamaq üçün edirdi.

Dövlətdə dəvə, övladda nəvə

Saçları ipəkdi, gözləri şəvə

Xoşbəxtik gətirir onlar hər evə

Dünyanın ən şirin barı nəvələr.

Nəvədən şirin heç nə ola bilməz. (sevinir) Nəvə olandan sonra uşaqların məhəbbəti də nəvəyə keçir. İki nəvəm var, onlarla nəfəs alıram. Birinin adı Ülkərdi, o birinki Azər. Tez-tez bizə gəlirlər. Gəlməyəndə də ruhən uzaqdan-uzağa onlarla söhbət edirəm.

- Nədənsə ötən illərlə müqayisədə peşəkar aktyorlar, rejissorlar çox azdır. Buna səbəb nədir, bu problemin kökündə aktyor dayanır, yoxsa rejissor?

- Yox, bu, nə aktyor, nə də rejissor problemidir. Bu problemin kökündə sevgisizlik dayanır. Bir işdə sevgi varsa, məhəbbət varsa, mütləq onun bəhrəsi uğurlu alınacaq. Gənclərə onu deyə bilərəm ki, peşələrini sevsinlər. Özlərini sənətdə yox, sənəti özlərində hiss etsinlər.

- Hazırki fəaliyyətinizdə nə baş verir?

- Bu il 70 yaşım tamam olub. Bu yaşda iki hadisə məni çox sevindirib. Birincisi, sənətkar medalına layiq görüldüm və eyni zamanda Azərbaycan Teatr Xadimlər İttifaqının sədr müavini seçildim. Akademik Milli Dram Teatrında işimi bitirən kimi gedirəm ora və orada fəaliyyətimi davam etdirirəm. İki ay bundan əvvəl İttifaqın "Zəfər" studiyasında Mustafa Mərdanov səhnəsinin açılışını elədik. Bildiyimiz kimi, bu il görkəmli teatr xadimi Mustafa Mərdanovun anadan olmasının 120 illiyi qeyd olundu. Həmin gecədə Rafiq Əzimovla mən çıxış etdik. Səhnənin quruluşu Azərpaşa Nemətova məxsus idi. O gün çox əlamətdar bir gün idi...

- Bir müsahibənizdə demişdiniz ki, İstanbul mənim sevimli şəhərimdir. Niyə məhz İstanbul?

- Bəli. Bəli (gülür). İstanbul mənim sevdiyim şəhərlərdən biridir. Birinci dəfə İstanbula 1992-ci ildə gedəndə elə bil möcüzələr aləminə düşdüm və o şəhərə vuruldum. Onu da deyim ki, son illər istirahətimi Türkiyədə keçirirəm. Ən çox sevdiyim yerlərdən biri Ayasofyadır. O tarixi yerdə azan səsi dinləmək insana qürur verir! Həm də çox... Həmin məkan insanı möcüzələr aləminə aparır...