Cavid Təvəkkül

Çe

(hekayə)

Səhər yenicə açılmışdı. Yuxudan oyanıb bir müddət tavana tamaşa etdi. Səhərin açılmasını heç istəmirdi. Yerindən qalxmağa və bir neçə saatdan sonra həkimin ona nə deyəcəyini eşitməyə həvəsi yox idi.

Qalxıb üçotaqlı mənzilində gəzişdi, diqqətlə otaqlara baxdı, sanki bir daha evini görməyəcəkdi. Divardakı köhnə fotolara baxdı. Kövrəlmədi. Pəncərədən ona baxan günəşə boylandı. Pəncərənin qarşısında yetmişinci illərdən qalma taxta stulda əyləşdi. Fikrə getdi. Keçmişini xatırladı.Vaxtıyla bu evdən eşidilən uşaq səslərini bir daha eşitdi. Xanımının uşaqlarla birgə mətbəxdən əsəbi vəziyyətdə çıxdığını xatırladı. Ah çəkdi. Nələrin və kimlərin olmadığını xatırladı bir daha...

Birdən gözü ÇE-nin divarda asılmış iri foto-plakatına sataşdı. Arvadı ilə aralarındakı dialoqu xatırladı.

- Bunu burdan niyə asmısan?! Apar öz otağından as...

- Yox... Qoy bizə gələnlər əqidəmizi, qürurumuzu və azadlığımızı dərk etsinlər...- gülümsəyib onun boynunu qucaqladı.

***

Qış yavaş-yavaş özünü göstərməyə başlayırdı.

Altmış yaşı olmasına baxmayaraq, qəddini şux saxlayırdı. Əynindəki mavi gödəkcə, cins şalvar onu yaşıdlarından fərqləndirirdi. Siqaret çəkmir, içki içmirdi. Saç-saqqalı, hətta qaşları belə ağarmışdı.

Sarı rəngli "Topaş" markalı maşınına yaxınlaşdı. On iki il idi öz maşınından taksi kimi istifadə edirdi.

Həkimin qəbulunda çox gözləmədi. Elə həkimlə söhbət də qısa oldu, amma reanimasiyaya girməyinə izn verilmədi.

- Ancaq Almaniya... Yüz min manat...

***

Həkimin son cümləsi fikrindən çıxmırdı. Sükan arxasında fikrə dalmışdı. Hara getsin, kimdən alsın bu qədər pulu? Dostu olan taksi sürücüsü ona yaxınlaşdı. Onunla ordan-burdan danışmasına baxmayaraq, fikri başqa yerdə idi və dostu getdikdən sonra əlindəki dəvətnaməyə baxdı. Dostu onu oğlunun toyuna dəvət edirdi. Dəvətnamənin üz qabığında iki sevgili şəkli xoşbəxt baxışlarla ona baxırdılar.

Sarı taksi şəhər yoluyla şütüyürdü. Sərnişin daşıyırdı müxtəlif ünvanlara, müxtəlif insanlar əyləşirdi maşına... O, sükan arxasında da fikirləşirdi, necə edəcəyini götür-qoy edirdi. Beş-on manatla bir həftəyə yüz min qazanmaq çətin idi.

Çox götür-qoydan sonra imkanlı bir qohumugilə getməyə qərar verdi. Dərdini ona danışdı, qohumu da kömək edəcəyinə söz verdi, amma bir necə gün qohumuna zəng etsə də, onun telefonlarına cavab verən olmadı.

Cümə günü məscidə getdi. Nə bir dua bilirdi, nə də bir ayə, amma ürəyindən məscidə getmək keçmişdi. Məscidin içində yer olmadığından küçədə namaz qılanlara baxaraq, ürəyində Allaha yalvarmağa başladı. Əyilib-qalxan insanlardan vəcdə gəlib o da əyilib-qalxdı. Yalvardı, kömək istədi.

Ordan ayrılandan sonra yerli tv-lərdən birinə getdi. Elan verib xeyriyyəçi insanlara səsləndi. Gün boyu ümidlə gözlədi, amma iki tələbə qızdan və yeni imana gəlmiş bir gənc oğlandan başqa ona heç kim zəng etmədi.

Axşam makler evində gəzişəndə o yenə də yetmişlərdən qalmış taxta stula əyləşib, divardan asılmış Çenin foto-plakatına baxırdı. Makler evi dolaşdıqdan sonra "əlli min manat" deyib evə qiymət kəsdi.

***

Bu gün də hava günəşli, amma soyuq idi. Sərnişin aparırdı, küçələrdən keçirdi, ətrafa göz gəzdirirdi, sanki kimisə, elə bir adamı görəcək ki, ona bütün işlərində kömək edəcəkdi.

Sərnişinləri ünvana çatdırdı və birdən gözü yaxındakı kilsəyə sataşdı.

Kilsənin içindəki müqəddəslərin rəsmlərinə tamaşa etdi. Şam yandırdı. Rəsmlərdən də imdad istədi, ürəyində onlardan da kömək umdu. Kilsədəkilər onun müsəlman olduğunu anladılar, amma kimsə ona yaxınlaşıb dərdinin nə olduğunu soruşmadı.

Kilsədən çıxanda yolda gənc bir qız ona salam verdi, hiss etdi ki, qız utandı salam verməyinə... Qız ona tanış gəldi, arxasınca baxdı. Xatırladı, bu onun oğlunun görüşdüyü qızdı, bir dəfə onları bulvarda görmüşdü. Onların necə qol-boyun getdiyinə kənardan baxdığını xatırladı. İndi xatırladığına sevindi, istədi qızı saxlasın və desin ki, oğlu reanimasiyadadır, amma fikrindən daşındı.

***

O, bilmirdi ki, qız hər gün xəstəxanaya gedir, lakin xəstə ilə görüşə icazə verilmədiyindən hər dəfə də kor-peşman geri qayıdır.

***

Günorta maşının arxa pəncərələrinə "satılır" yazılmış vərəqi yapışdırdı, tezliklə müştəri çıxacağına ümid edib dərindən köks ötürdü.

***

Hamilə gəlinlə gənc ərini doğum evinə çatdırdı... İki qlamur gözəl onun maşınına necə minmişdi, bilmədi. Toydan çıxan beş sərxoş gənc onunla xeyli məzələndi... Maşında bir-bir ilə münasibətlərinə aydınlıq gətirən iki gəncə güzgüdən baxıb gülümsədi... Həyatından və işindən narazı olan orta yaşlı bir kişini dəniz sahilinə gətirdi, lap ləpədöyənə, sonra kişi görməsin deyə, kənarda gizlənib iki saat onu güddü ki, birdən özünü dənizə atar. Amma kişi dənizə baxıb, iki saat boyunca ağladı.

Məktəbdən iki övladını gətirən gənc ananın uşaqlarına necə ağıllı sözlər dediyini də dinlədi. Yaşlı qadınla kişinin oğullarının onları qoyub Rusiyaya pul qazanmağa getməsi haqqında yana-yana danışdıqlarına qulaq asdı... Gecə arxa oturacaqda dodaq-dodağa öpüşən iki oğlanı qovmadı maşından...

Kimlər əyləşmədi maşınına, kimlər keçmədi yollarından bu beş gündə...

***

Evinə gözlədiyindən tez tapıldı müştəri. Əlli min manata aldılar onun xatirələrini... Beş min manata maşına da müştəri çıxmışdı. Evi alanlar bütün məbləği sayıb ona verdilər. Hələ bir ay da vaxt verdilər ki, özünə ev tapsın. O bu illər ərzində yığdığı altı min manatı pulun üstünə qoydu, əskinazları rezinləyib qəzet parçasına bükdü, maşının sandıqçasına qoydu və açarladı. Ən yaxşı yer bura idi, gözünün qabağı.

Amma hələ doqquz min manat pul çatmırdı. Ürəyində "Allah kərimdir" dedi.

Həkimin verdiyi vaxtın bitməsinə iki gün qalmışdı.

***

Maşını saxladı, düşüb sinaqoqun qarşısında dayandı, içəri girməyə ürək eləmədi, eləcə ürəyində yalvarmağa başladı. Ancaq maşındakı müştərinin çağırması onu özünə gətirdi.

***

Hündür şadlıq sarayının qarşısında dayanmışdı. İçəri keçib-keçməməsi haqda düşünürdü. Sonda qərar verib keçdi, pilləkənlərlə qalxdıqca musiqi sədalarını daha aydın eşidirdi. Zalın taybatay açıq qapısından bəylə gəlinin yaraşıqlı bir masa arxasında əyləşdiyini gördü. Bu neçə gündə ilk dəfə gözləri yaşardı. Özünü topladı, amma içəri girmədi.

Gəcə yarısı idi artıq... Evə getmək, Çenin divarda asılmış şəklini belə görmək istəmirdi. Acdığını hiss etdi, dönər satılan köşkün qarşısında dayanıb aldığını elə ayaq üstü yedi...

Maşına üç gənc yaxınlaşıb onları şəhərin kəndlərindən birinə aparmasını istədi. O, hərdən arxada əyləşmiş qızla oğlanın mübahisəsinə qulaq yoldaşı olurdu, yanında əyləşmiş cavan oğlansa, yolu göstərirdi. Uzun yoldan sonra nəhayət gəlib hündür, qaranlıq yerdə dayandılar. İlk dəfəydi belə yüksəklikdə olurdu. Burdan şəhərin işıqları göydəki ulduzlara oxşayırdı. Gözəl görüntü vardı.

Arxada oturmuş oğlanın onun boynuna qəfil bıçaq zərbə vurduğu anda yanındakı cavan ürəyinə daha ağır zərbə endirdi. Yerindəcə qaldı, süstləşdi, əl-qol da atmadı. Qızla oğlanlar onun ciblərini qurdaladılar. Qırx manat pul və köhnə mobil telefonunu götürdülər, cəld maşından çıxıb, maşını da odlayıb, qaçaraq uzaqlaşdılar.

Onun gözləri açıq idi. Nəzərlərini hərləyib sandıqçaya baxdı. Sakitləşdi, açılmamışdı.

Sonra burdan görünən gözəl mənzərəni seyr etdi.

Onunku heç gətirməmişdi, amma həyat yoldaşı tez vəfat edəndə qəddini əymədi, böyük oğlunu şəhid xəbəri gələndə fəxr etdi, indi reanimasiyada ciyərinin transplantasiya edilməsi vacib olan kiçik oğlunun halından qürurunu sındırmadı. Bütün dərdini içində çəkmək istedadı vermişdi Allah ona... Hələ ölməyib düşünmək qabiliyyətini itirməyən beynindən ani bir sual keçdi. Görəsən mən necə yaşadım, şərəfləmi? Amma sualına cavab verməyə və həyat hekayəsini xatırlamağa vaxtı qalmadı.

***

Səhər həkimin kabinetindən çox imkanlı bir adam çıxdı. Adam qızının inadı ilə gəlmişdi bura... O, bütün xərcləri öz üzərinə götürdü ki, qızı xoşbəxt olsun...

... Kimsəsiz bir gənclə həyat hekayəsini yazsın.