"Bayraqdar" layhəsində

"Bayraqdar" layhəmizin bugünkü qonağı ikiqat Avropa, bir dəfə dünya çempionu, Aynur Tofiq qızı Məmmədovadır.

O, 1979-cu ildə Ucar rayonunun Təzə Şilyan kəndində doğulub, boya-başa çatıb. Dünyaya gəlişindən yadigar sağ əlindəki fiziki qüsur onun həyatla mücadiləsinə, yaşam eşqinə, uğur sevdasına mane ola bilməyib. Atasının oxuma qadağaları, ali məktəbə ilk cəhdin uğursuzluqla nəticələnməsi də onu kimsəyə möhtac olmadan yaşamaq arzusundan döndərə bilməyib. Nəhayət, ikinci cəhddə arzusu müvəffəqiyyətə varır, Ali İxtisas Kollecinə qəbul olur. Tələbəlik illərində Paralimpiya İdman Kompleksində atıcılıqla məşğul olur. Respublika çepionatlarına qatılır, uğur qazanır – birinci, ikinci yerlərin uğurunu dadır. Daha sonra partaekvondo ilə məşğul olmağa başlayır. Aynur bu idman növü üzrə ilk qadın çempiondur. Bir müddət sonra isə dünya çempionatının üçüncülüyündə bayrağımızı dalğalandırır. Federerasiyanın prezidenti Kəmaləddin Heydərov tərəfindən mükafatlandırılır. 2011-2014-cü illərdə Avropa, 2012-ci ildə isə dünya çempionu olur.

Hazırda bu ilin aprel ayında Moldovada keçiriləcək Avropa Çemionatına hazırlaşır. 2015-ci il sentyabrında Türkiyənin Samsun şəhərində baş tutacaq dünya çempionatına da qatılmağı arzulayır. Ailəlidir, bir oğul övladı var.

- Aynur xanım, xanımların idmanla məşğul olmasına necə baxırsınız? Uğurlar bir qadın idmançıya nə verir?

- Bəli, bəlkə də qız uşağı üçün bu asandır, amma evli biri üçün çətindir. Amma ümumiyyətlə normal baxıram. Qaldı ki maddi məsələlərə, mən hazırda Fövqəladə Hallar Nazirliyinin işçisiyəm. Çalışdığım nazirlikdən mənə maaş verilir, ev verilib. Bundan əlavə Neftçi İdman Sağlamlıq Kulubu mənə məvacib ayırıb. Federasiyamız tərəfindən də 300 manat alıram.

- İdman sizin üçün nədir? Kimlərlə daha yaxınsız, kimlər sizinlə daha çox dostluq edir? Ailənizin münasibəti necədir uğurlarınıza?

- Mənim üçün idman həyatdır. İdmansız həyat yoxdur. Tək dostum isə oğlumdur. Bəli, dost dediklərimiz var, amma inanın mənə, bir dəqiqə belə kimsəyə vaxt ayıra bilmirəm. Çox vaxt buna görə məndən inciyənlər də olur. Elə bilirlər, mən məşhurlaşandan sonra onları saymıram, amma inanın, belə deyil. Vaxt məhdudiyyəti imkan vermir. Heç bəzən vaxt tapıb atama, anama zəng edə bilmirəm. Üç qardaş, üç bacıyıq. Atam, anam mənim hər şeyimdir. Onlar indi yaşlıdırlar. Vaxt vardı, mənim idmana getməyimi, təhsil almağımı isdəmirdilər. Amma indi mənimlə qürur duyurlar. Ailəmizdə idmançı yoxdur. Mən uşaqlıqdan kişi kimi böyümüşəm. Həmişə idmana həvəsim olub.

- Uğurlarınızı kimə borclusunuz?

- Uğurlarımı Allahıma, anama, özümə borcluyam. Allah mənə güc verdi, anam həmişə yanımda oldu, özüm də qarşıma məqsəd qoydum və bacardım. Amma anam mənə çox dəstək olub. Gücüm yetdiyi qədər rinqlərdə olacam.

- Nə vaxtsa siyasətlə məşğul olmağı düşünürsünüzmü?

- Bəli, niyə də olmayım?! Bu il millət vəkilliyinə namizədliyimi verəcəyəm.

- Sabah millət vəkili olsanız bizə yenə müsahibə verərsinizmi?

- Bu həyatda yaşadığım əzablara baxmayaraq, həyatda dik durmağı, həyatı sevməyi, uğur qazanmağı bacardım. Buna görə də yüksəyə qalxdıqca daha da sadələşirəm. Xalqımı, vətənimi sevirəm.

- Ədəbiyyatımızla aranız necədir?

- Mənim yaddaş problemim var. Oxuyuram, amma yadımda qalmır. Daha çox Quran oxuyuram. Vaxt tapdıqca oğlumla teatra gedirəm.

- Hər dəfə bayrağımızı yüksəldəndə nə hisslər keçirirsiniz?

- Bu hissi ifadə etmək çox çətindir. Bunu ancaq yaşamaq lazımdır. Məsələn, mənə Türkiyədən təkliflər gəlib ki, gedim onları təmsil edim, amma mən vətənimi heç nəyə, heç kimə dəyişməmişəm, dəyişmərəm də. Sizə bir şey də deyim, səhv başa düşməyin: mən ilk çempionluğumdan bu günə qədər Federasiya Prezideti Kəmaləddin Heydərovun qayğısını görmüşəm. Məni evlə, işlə, maaşla təmin edib. Mənəvi dəstəyini də heç zaman əsirgəməyib. Bu xalqın idmançısına sahib çıxan belə vətənsevər oğulları varsa, bizim başımız bu vətənə fəda olsun. Söhbət maddiyyatda deyil, əsas qayğıdır. Məsələn, mən Qarabağ üçün dərd çəkirəm. Torpaqlarımızın bir an öncə azad olunmasını istəyirəm. Çox istəyirəm yarışda erməni rəqibim olsun, onu darmadağın edim.

- Jurnalistlərə münasibətiniz necədir?

- Bir müddət əvvəl sayt açmaq isdəyirdim. Axı mən həm də aparıcı olmuşam. Özünə hörmət edən jurnalistlərə sayğım var. Mütəmadi olaraq saytları izləyirəm. Sizə görə dediyimi düşünməyin, amma Axar.az-ı həmişə izləyirəm. Həmişə yenilənir, həmişə bizlərlə, keçmiş döyüşçülərimizlə, bir sözlə hər sahə ilə bağlı nəsə yazırsınız.

Aynur xanımın 9 yaşlı oğlu Mirkamala da bir neçə sual verdik:

- Mirkamal, anan səninçün kimdir? Və ən böyük istəyin nədir?

- Anam fədakardır, anaların ən gözəlidir. Anamın bütün uğurlarına sevinirəm. Anam bayrağmızı dalğalandıranda sevinmişəm, amma ağlamamışam. Kişi ağlamaz. Bu həyatda ən yaxın dostum anamdır, bir də məhəllə dostum Məhəmməd. Jurnalistləri sevmirəm. Siz ilk jurnalistsiniz ki, sizə nəsə danışıram. Anamı sevsəm də, onun yolunu davam etdirməyəcəyəm. Mən kosmonavt olmaq istəyirəm. Bir də istədiyim odur ki, Qarabağı özüm xilas edim…