Sən demə, “fuad” tərcümədə “qəlb” deməkmiş.

İncəsənət qəlbsiz qaldı...

Biz onunla qonşu idik, bina qonşusu. Həmişə bir marketdə qarşılaşardıq. Bazarlıq edərdik. Hərdən səbətlərimiz toqquşardı. Mən gülümsünərdim, O da. O marketə Atam üçün istədiklərini almağa gedirdim.

Zaman gəldi, mən ora gedə bilmədim. Elə o da. Ölüm olsun, xəstəlik olsun, nə fərq edər axı. Ayrılığın adı soyuqdur, buz kimi.

Mən atamı, O da sağlamlığını itirdi. Çoxdan idi ki, bizim ərzaq səbətlərimiz marketin künçündə boynunu büküb darıxırdı, bilirəm.

Fuad Poladovu ilk kəz bir döyüş filmində sevmişdim. Kadrın izləyici ilə təmasına nə deyildiyini unutmuşam. Kino üçün gözəl kadr olmağından bir kəlmə də deməyəcəm. Mən onu qardaşıma bənzətmişdim, rəhmətliyə. Oynadığı rolun o olduğuna inanmışdım, sehirlənmişdim.

Əlimi ekrana söykəyib “bacın qurban, hardasan” demək istədim...

Fuad Poladov aktyor idi; yalnız oynamırdı. O var idi, vəssalam. Onun səhnəyə, ekrana çıxardığı hər bir obraz var idi. Həyatda idi.

Bir də zamanla ölümü gözləmək var. Yeməkdən, içməkdən, gəzməkdən yavaş-yavaş qopub üzülüşmək; hər gün vida etmək, hər gün Rəbbinə qovuşmaq.

Bu dünyanı azaldıb, o dünyanı çoxaltmaq kimi.

Heç də qorxulu olmayan, heç də incidilməyən bir həzinliklə bu dünyanın xəbisliyindən, yalanından, şərindən soyulmaq... Yüngül olmaq - lap quş kimi.

Azad olmaq!

Məmləkət, nə qədər ki boz rəngini dəyişə bilməyib, kütlənin ardıyca düşüb gedəcəksən, sənin sənətkarın səndən incik, səndən gizlin bir kənara çəkilib ölümünü gözləyəcək qədər sənə yad olacaq.

Fuad Poladov kino və teatr sənətinin simalarından idi. O, incəsənətin şah əsəri idi, şah bəndi idi.

Sən itirdin, O qazandı - Cənnəti qazandı.

Sən uduzdun, O isə...

Sən "xəstə" yatağından çıxıb, teatrını açıb sənətkarı yola sala bilməyəcək qədər əli-qolu bağlısan! Laqeyd gülüşlərində ucuz rol ifaçısından başqa bir şey deyilsən.

Fuad Poladov bu səhnədə tək idi, özü də həddindən artıq tək idi. Tək olan Allah da onu gözəl qarşılayacaq: sənin yola salmağının anlamı yox.

Bu gün Fuad Poladovu itirdik.

Gecə nədənsə yuxuma özgə, yad məmləkətdə azmış, hansısa əsərin hansısa səhifəsindən düşüb gəlmiş bir dünya girmişdi. Hava pis deyildi. Mən isə sevinə bilmirdim. Üz tuturdum uzaqlıqda qaralan kölgəyə tərəf. Yaxınlaşdıqca uzaqlaşan sayıqlamada yuxudan oyandım. Gördüm ki, ürəyim bir tikə olub ağrıdan. Yaxşı ki, yuxuda ölməmişəm, uşaqlar qorxardı, düşündüm.

O, görəsən, nə düşünüb?!