Ana səhifə Yazarlar |
"Axar.az" Güneyli şairimiz Sayman Aruzun yeni şeirlərini təqdim edir.
Rafiq Tağı qəbri üstə udqunduğum şəhər…
Yollar səna yaxınlaşır,
Amma xoruzlar banlamır.
Bizim sevgimizi gülüm,
Polis maşınlar anlamır!
Anlamır, dustaq olursan,
Qəfəsdə gül böyütməyə...
Anlamır, torpaq olursan,
Bir dəstə gül böyütməyə...
Küçələrdən ev küncünə,
Sürgün olmuş adamlarıq.
Anlamırlar, qəbirlərin
İki ölmüş adamlarıq.
Anlamırlar, yorulmuşuq,
Qəlbi qırıq kafelərdən.
Ayrılıqdan vaxtın olsa,
Yolunu sal bizə hərdən!
Sənlə mənim görüşümüz...
Sahil bağının kədəri...
Rafiq Tağı qəbri üstə
Udqunduğum bu şəhəri...
Sevgi şeiri umma, mənə,
Həyat işkəncə yeridir!
Uzaqdan bir qatar gəlir,
İntiharın lap yeridir...
Biz sovrulmuş arzularıq,
Yarımçıqlar hekayəsi.
Dini kitabların mütləq
Bizdən vardır bir ayəsi...
Bir qarış torpaq ver, yıxılıb ölək
Allahım, darısqal evlərimizdə,
Az qalır qəbir tək sıxılıb ölək.
Torpaq ki, vermədin vətən salmağa,
Bir qarış torpaq ver, yıxılıb ölək.
Yenə oturmuşuq, sigaret və mən...
Bu rəngli şəhərin adı paytaxtdır.
Yorğunam bir qurdun tənhalığı tək,
"Allahım qoyunlar necə xoşbəxtdir"!
Hər şeyi bilirsən, amma Tanrıcan,
Heç kim olduğumçün məni bilmədin!
Qəlbimdə qəzəb var, gözümdə araq,
Yazıq, sən heç gecə yata bilmədin...
Mənim kimilərin nəslin kəsiblər,
Sənin göndərdiyin molla "mələklər"!
Bütün bu yolların sonunda "heç" var,
Gedənlər bir daha gəlməyəcəklər!
Fantanlar bağında, Qız qalasında
Təbrizi düşünmək, maraqlı işdir...
Bu yetmiş metrəlik bayrağın altda
Vətənsiz üşünmək, maraqlı işdir...
Bizim payımıza söyüş yazıblar,
Bir qurup "ziyalı", yəni avara!
Bir ovuc vətəni olmayan quşlar
Bir ovuc dən üçün, qonar divara...
O qədər satdı ki, kişinin oğlu,
And içmək istədi, torpaq tapmadı.
Tanrı yuxarıdan üç alma atdı
Səni düşünürdü, heç nə qapmadı...
Bir şeylər vardı ki, sən anlamadan
Anlına yazılır və səni seçir...
Görsən küçənizdə polis dayanıb
Bil ki, ürəyindən azadlıq keçir.
Qara il
Nə qara ili,
Nə qara yeli,
Nə qara yelkəni,
Nə sənin gözlərindən axan qaranı,
Nə mənim ürəyimdən axmayan yaranı,
Nə sənin öldüyün Oranı,
Nə mənim yaşamadığım buranı,
Nə qara vətən,
Nə qara müharibə,
-Qaranlığı istəmirəm
Azadlığa bürünsədə!
Nə qara ümid,
Nə qara imdad,
Nə qara qapı,
Nə qara pəncərə.
Dartılmış,
Darısqal,
Uzun-uzun yolları,
Qara örtüklərilə!
Nə qara qəpik,
Nə qara bilərzik,
Nə önümdə dayanan bu utanqac döyüşçülər,
Azadlığı bağıran,
Azadlığı bağlayan.
Kövrəlmiş,
Arığ,
Kölə qizcığazları,
Qara örtüklərilə!
Nə qara sevgi,
Nə qara səadət,
Biz,
Ayı əritməyə getdik bulutlardan,
Və günəş çıxacaydı deyə,
Əridik!
- Dənizi axtaranlar
Odu qarşılayırlar
Və küçənin ürəyi soyusun deyə
Ölürər!
Və həyat məndə böyüyür,
həyat məndə böyüyür,
həyat məndə böyüyür!
Sabir Rüstəmxanlıya ithaf:
Sonunda bir şəkil olacağıq uzağı,
Azərbaycan Yazıçılar Birliyinin divarında
Və ya vətəndən azmışam, bir küsgünün dodağında.
Nisgil-nisgil səslənəcəyik.
Görəcəyik, amma dinə bilməyəcəyik,
Baxacağıq, amma ağlaya bilməyəcəyik,
Huyuxlana-huyuxlana divarların üstündə közərəcəyik!
"A" hərfinə uduzacağıq,
Azadlığa,
Araza,
Azərbaycana uduzacağıq!
Bu "kabinet siyasətçiləri" nin,
Bu "teknokravatlar" ın
Bu "demomillətsizlər" in içində qəhrəman yaşamaq,
Bu Arazı mikrofon arxasında bağıranların önündə,
Səməd* kimi boğulmaq
Və müştəbeh kölgələrin içində öz qatilini axtarmaq kimi, Yaşamaqdır bizimki.
Diktatora de: bizi öldürməyə gəlməsin,
Ölüyə ölüm fətvası kimi bir şeydir həyatımız.
Internetin bütün səhifələrində axtarışdadır adımız,
Tarix kitablarındaki bütün satılanlar bizik.
Elmin hələ çözə bilmədiyi formullar,
Fəlsəfənin hələ ayağı dəymədiyi yollar...
Bu "liberal yarımçıqlar",
Bizi necə başa düşə bilərlər?!
Bu dünən solçu, bu gün millətçilər,
Bu tamada qarınlar, bu "toylar mollaları"
Bu Amerika əmcəyində süd əmənlər,
Vətəndaş ovuna çıxmış ingiltərəli hörümçəklər..
Vətənsizliyin qorxusundan,
Vətəni çiynimdə daşıdım.
Sayları çox idi, sayımız az.
Sevincimiz iynə qədər,
Biraz,
Biraz.
Nə edə bilərdik qaranlığa?
Sığına bildiyimiz adamlar az,
Olanlarsa bir az soyuq, bir az dayaz!
Tarix
2014.01.26 / 13:40
|
Müəllif
Axar.az
|