Gürcü nağılı bitdi, artıq gürcü arzusu başlayır

O hakimiyyətə gələndə 19 yaşım vardı. Gürcüstanda təhsil sistemi azərbaycanlılar üçün demək olar ki, məhv olduğundan Bakıda oxuyurdum. Bakı Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsinin tələbəsi olaraq ilk yazımı da ondan hazırlamışdım. Amma Mixail Saakaşvili adı heç nə demədiyindən yazım cəmi bir abzası əhatə edə bildi. Bu gün isə o hakimiyyətdən gedir, mənim isə 29 yaşım var. Bu on ildə mən də, Gürcüstan da, Mixail Saakaşvili hakimiyyəti də dəyişildi. Məni dəyişdirən Gürcüstan deyildi, amma Gürcüstanı dəyişən Mixail Saakaşvili idi. Mişa bütün Gürcüstanın taleyini də özü ilə birlikdə dəyişdi və getdi...

Qayıdaq əvvələ...

2002-ci ilin Gürcüstanı

Bakıda təhsil aldığımdan ancaq yay tətilində doğma Borçalıma gedirdim. Şevardnadze hakimiyyətində korrupsiya və özbaşınalıq artıq pik həddə çatmışdı. Valideynlərim kənd təsərrüfatı ilə məşğul olurdular. Amma məhsulu bazara aparmaq əsil hünər və səbir tələb edirdi. Yolda polislərə payladığın "şirinlik" az qala məhsuldan gələcək gəlirdən çox idi. Hələ bazarda lotuluq edib, kasıbın məhsulunu əlindən alan "bicbalaları" demirəm. Tiflisə getmək isə hər oğulun işi deyildi. Yolda kəsilən ciblər və alınan maşınların sayı-hesabi yox idi. O dövrdə pasport almaq da rüşvətsiz mümkün deyildi. Mən də ilk xarici pasportumu 100 dollara almışdım.

2003-cü ilin Gürcüstanı

Həm oxuyub, həm də işlədiyimdən həmin ilin yayını da Bakıda keçirəsi oldum. Azərbaycanda da seçki ili olduğundan xəbər bolluğu idi. Demək olar ki, Qafqazda siyasi ehtiraslar pik həddə çatmışdı. Gürcüstanın payızı isə bahara çevrilirdi. Saakaşvili və dəstəsi "qizilgüllə" hakimiyyətə gəldi. Bundan sonra bir neçə il Gürcüstanda bahar abı-havası yaşanacaqdı.

Mişa hakimiyyətə gələn kimi ilk işi korrupsiya ilə mübarizə oldu. Varlıların pulu ilə təqaüdçülərin illərlə yığılmış pullarını verməklə xalqın sevimlisinə çevrildi. Onun aşağı təbəqələrə hesablanmış siyasəti tezliklə uğur qazandı. Xüsusilə Marneulidə yaşayan azərbaycanlılar Tiflisi şəhər kimi, paytaxt kimi məhz onun sayəsində tanıdı. Daim seçkidə 5-ci sıranı seçən Mişa əla işləri sayəsində xalqın oğlu oldu, "5"-ini aldı. Yalnız Borjomisi və Batumisi ilə Gürcüstan tezliklə dünyanın bir çox yerində şərab kimi tanınmağa başladı. Daha doğrusu, keçmişdəki adını geri qaytara bildi. Amma onu sevməyənlər də var idi. Doğru-dürüst yaşamağa öyrəşməyən GÜRCÜLƏR. O gürcülər ki, Stalin dövründən oğruluğa və "rüşvətli" vəzifəyə öyrəşmişdilər. İşləmək sözü onlara yad idi. Ona görə də Mişalarını sevmək heç cürə onların işinə yaramırdı. Çünki bu Mişa, o biri "ayı"lardan deyildi. Yay-qış işləməyi və işlətməyi sevirdi, bacarırdı. İngilis dilini Rus dilindən yaxşı bilən bu cavan oğlan tezliklə qızıl gülün tikanlarını da təmizlədi. Söhbət Zurab Jvaniyanın ölümündən və Nino Burcanadzenin komandadan uzaqlaşdırılmasından gedir. Bununla da Saakaşvili siyasətdə ilk düşmənlərini qazanmağa başladı. Keçmiş SSRİ-də böyük qardaş düşmənə çevrildi. Demokratik Mişa hələ də sosialist qalan, yeni bir SSRİ yaratmaq istəyən Putinin qara siyahısında birincilik götürdü. Çünki Rusiya ilə əlaqələri kəsməklə Mişa Moskvaya "xəyanət" etmişdi. Əlbəttə ki, bu xəyanət cavabsız qala bilməzdi və gözlənilən baş verdi. Moskva Tiflisə lazımı çərçivədə "gözdağı" verdi.

Saakaşvilinin enişi Rusiya müharibəsi ilə başladı. Qərbə arxalanan Mişa Moskvaya meydan oxudu.

Rusiya Gürcüstan müharibəsi zamanı jurnalist kimi hadisə yerindəydim. Qırıcı təyyarə qarşısına avtomatla çıxan gürcü əsgərini görəndə başa düşdüm ki, qalstukunu çeynəyən Saakaşvili artıq dalana dırənib. Qərb həmin vaxtı üzünü şimala çevirmişdi. Məşhur lətifədə deyildiyi kimi, ayının dostu bəlli idi. Artıq Moskvanın dəstəyi ilə siyasətə gələn qüvvələr Mişanı sarsıda bilərdilər. Çünki kartlar açılmışdı və əslində Mişanın meydanda tək olduğu bir sirr deyildi.

2012-ci ilin Gürcüstanı

Artıq maliyyə böhranı da Saakaşvilinin ziyanına işləyirdi. Borc içində boğulan Qərb "yetimdən yetimə pay düşməz" deyib, Gürcüstanı yaddan çıxarmışdı. Bu isə beynəlxalq infrastruktur layihələrinin gecikməsi, beynəlxalq maliyyə dəstəyinin iflası demək idi. Belə bir şəraitdə Gürcüstanın yeni "ağ atlı" oğlana ehtiyacı var idi və çox keçmədi ki, bu ehtiyac Bidzina İvanişvilinin timsalında təmin edildi. Fransadan gələn biznesmen gəncliyinin kasıb nağılları və cibindəki rəngbərəng pullarla ac gürcü xalqının gözünə girməyi bacardı. Parlament seçkilərində qələbə qazanan İvanişvili Mişaya açıq-aşkar savaş açdı. Tezliklə payladığı yardımlar hesabına Bidzinanın səsi artırdı. Mişanın həbsxanaya saldığı oğruların belə səsi çıxdı... azadlığa buraxıldı. Son illər az qala toyuq oğrusuna qatı cinayətkar kimi baxan gürcülər isə keçmişə qayıtdı. Daha toyuq oğruları deyil, adam oğruları, əsil qatillər və "böyük" işləri bacaran soyğunçular gündəmdədir.

Tifağı dağılan Mişa isə əşyalarını yığmağını göstərməklə mübarizəyə həvəsi olmadığını nümayiş etdirir. Bəlkə də o bununla "Maşa və medved" silsiləsindən "Mişa və gürcü" nağılının bitdiyinə işarə edir.

Biri vardi biri yoxdu... Gürcüstanın bir Mışası vardı...