2013-cü il əsgər ölümlərinin artan statistikası ilə
başlamışdı. Əlbəttə, ölüm haqdır, amma bütün ölümlər haqlı deyil.
Xüsusilə o zaman ki, valideyn övladı ilə uzağı bir il yarım
müddətinə vidalaşır, amma bu il yarım əbədiyyət boyda uzanır. Hərbi
xidmətdə faciəvi şəkildə həlak olan Ceyhun Qubadovu
xatırlamışdıq.
Əslində baş verən nədi? Allah rəhmət eləsin, 3 ay olar ki,
orduya çağırılmış gənc hələ ki, sonadək anlaşılmayan bir şəraitdə
həlak oldu və bu faciə cəmiyyətdə böyük canlanma yaratdı. Əlbəttə,
əsgər ölümü Azərbaycanda, xüsusilə, son zamanlar çox həssaslıqla
qarşılanır. Hətta cəbhədə düşmən snayperindən həyatını itirən
əsgərlərimizin ölümünü belə cəmiyyətin müəyyən qatında
özümüzünkülərin əməli kimi qəbul edənlər tapılır. Ola bilsin ki,
ordunun imicinin bərpasına əməlli-başlı ehtiyac var. Çünki fərqi
yoxdur, əsgər ya qəzada, ya silahla ehtiyatsız davrandığına görə,
ya da lap elə xəstəlikdən ölsün, bütün hallarda ən azı Müdafiə
Nazirliyi tənqid və hətta təhqir hədəfinə çevrilir. Baxmayaraq ki,
bu gün Azərbaycanın ordusu Cənubi Qafqazda ən böyük büdcəyə
malikdir. Hətta Ali Baş Komandan ordumuzun büdcəsinin hərbi
doktrinamıza görə rəsmən düşmən elan olunmuş Ermənistanın dövlət
büdcəsindən təxminən iki dəfə artıq olduğunu dəfələrlə bəyan edir,
Azərbaycan dünyanın nüfuzlu sərgilərinə milli silah-sursatımızla
çıxır, sülhməramlı qoşunların tərkibində beynəxlaq hərbi xidmət
göstərir, ordumuzun qüdrətini əcnəbi peşəkarlar belə etiraf
edir.
Bütün bunlar faktdır. Amma təzadlı cəhətlərin çoxşaxəli
komponentlərindən biri kimi. Misal çəkək. Tutaq ki, Mubariz
İbrahimov və Fərid Əhmədov fədakarlıq nümunəsi göstərərək həlak
olur. Amma bu şəhadətlər bir çoxları tərəfindən Azərbaycan
ordusunun şücaəti, Azərbaycan zabitlərinin, Müdafiə Nazirliyinin
apardığı işin məntiqi yekunu kimi yox, ayrı-ayrı şəxslərin xidməti
kimi qəbul edilir. Amma hər hansı hərbçimizin qeyri-döyüş
şəraitində, dinc şəraitdə ölümü birbaşa ordu rəhbərliyinin, hətta
hakimiyyətin siyasətinin nəticəsi tək aşılanır. Necə deyərlər,
uşağı ləyən qarışıq atırıq. Təzaddır, amma faktdır. Səbəb isə yəqin
ki, Azərbaycan ordusunun müharibədə uduzmuş ordu olmasıdır və onun
əsgərinə ən azı Türkiyədə Məhmədciyə yanaşıldığı kimi yanaşılması
üçün əsgərimiz qalib əsgər olmalıdır. Nə qədər ki bu baş verməyib,
Azərbaycan cəmiyyətində ordu hətta ən mükəmməl təlimlər keçirməyə
qadir olsa belə, yaxşı rol ifa edən massovka imici ilə qavranacaq
(ANS).