İnsan övladı naməlum olandan qorxur, çəkinir, vahimələnir, ən əsası isə qəbul etmək istəmir...

Əvvəli BURADA

Qapını asta-asta açaraq titrək addımlarla sinif otağına daxil oldum. Daşa ardımca gəldi. Gənc müəlliməyə yaxınlaşmağa iki-uç addım qalmışdı ki, lövhə üzərində ieroqliflərə bənzər qəribə cızma-qara yazan qız bizə tərəf çevrildi:

- Sizi çoxdan gözləyirdim!

Bu o idi! Ağ bənizli, incə belli, yuxularımdakı hökmlü və əzmli, heyrətamiz Nur!

Təəccübdən nitqim tutulmuşdu, nə deyəcəyimi bilmirdim. Daşa rus dilində özünü təqdim etdi.

Heyrətim duyduqlarımla yekunlaşmırdı: Nur səlis və sərbəst şəkildə Daşa ilə rus dilində söhbətə başlamışdı. Danışdıqca gözləri gah açıq-qəhvəyi, gah da səma rəngini alan Nur Daşa ilə hal-əhval tutduqdan sonra bizə əyləşməyi təklif etdi. Müəllimənin masasına yaxın birinci partanın arxasına keçərək sakitcə oturduq.

Nur da yerinə əyləşdi, bir neçə dəqiqə sıxıcı sükutdan sonra düz qarşımda olan cazibədar qız ilk sualını məhz mənə ünvanladı:

- Niyə məndən ehtiyat edirsən?

Açığı məni tanımayan insandan bu cür reaksiyanı heç gözləmirdim, lakin yuxularımda qəribə varlıqların dəfələrcə səcdəyə getdiyi incə, zərif bir qızın əslində fövqəltəbii gücə malik olmasından da bixəbər olmadığım üçün dilim topuq çala-çala dilləndim:

- Eh...tiyat nədir? Qətiyyən! Avtobusda təsadüfən...

- Avtobusda təsadüfən anamla tanış olmusunuz, deyilmi? - Nur sözümü kəsdi.

- Bəli, xanım! - pərt halda dilləndim.

- Mənə Nur deyə bilərsiniz!

Qızın səsindəki sərtlik məni ondan uzaqlaşdırırdı, gözlərindəki soyuq təmkin isə sanki bütün düşündüklərimdən və barəsində bildiklərimdən agah olduğuna işarət edirdi.

Mən izah etməyə başladım. Həmsöhbətim danışığım boyunca sözümü kəsmədən diqqətlə dinləyir, hərdən iti baxışlarını gözlərimə sancaraq, söylədiklərimin nə dərəcədə doğru olduğunu özlüyündə haradasa təsdiqləyir, sonra isə tavana baxaraq, sanki hansısa gözəgörünməz qüvvələrə baxışı ilə ismarış ötürürdü. Bu, hardasa səlahiyyətli şəxslərin güvəndiyi cangüdənlərinə göndərdiyi kod-işarələrə, gizli parola bənzəyirdi.

Nurun baxışı istiqamətində boylansam da, arxamızda heç kimi görmürdüm və bu hal məni daha da çaşdırır, təəccübləndirirdi. Məndən fərqli olaraq, Daşa nə tavana boylanırdı, nə də təəccüb içində Nuru seyr edirdi. Dostum sakitcə əllərini sinəsində çarpazlayıb, ona məlum olanları (mənim danışdıqlarımı) təkrar “dinləyirdi”.

Daşadan parapsixologiya elmini kifayət qədər mənimsəməyimə və bir çox hallarda insan beynindəkilərini oxumağa, hətta təsir etmə gücünə malik olduğum halda, Nura bu bacarığımı tətbiq etmək iqtidarında deyildim; onun olduqca güclü mühafizəkar aurası mənim düşündüklərinə “daxil olmağıma” izin vermir, üstəgəl, onun fikrini hər dəfə “öyrənmə” istəyimdə gicgahımdan tutan sancı dərhal həmsöhbətimə “təslim olmağıma” səbəb olurdu. Çox güman ki, Daşa bütün bunları hiss etməmiş deyildi, odur ki, mənə təcili olaraq şüuraltı ismarış yolladı:

- Onunla çəkişmə, əzizim, o, sən düşündüyündən də güclüdür!

Bütün söhbətim boyunca Nuru ilk dəfə gülən gördum. Başını arxaya əyərək, ürəkdən qəşş edib gülürdü:

- Düşündüyündən də! Ah... ha... ha! Necə maraqlı vurğuladın, Daşa!

Bir anlıq Daşanın fikrini sözlə deyil, şüuraltı söylədiyinə əmin olmaq üçün dostuma baxdım; Daşa əlacsızcasına çiyinlərini çəkdi. Nurun gözlərində qalibiyyətə bənzər qəribə bir məna vardı:

- Əzizlərim, güclü yalnız Allahdır! Bu həyatda hər birimiz müəyyən müddət ərzində müsafirik və bir gün bu qədər sevdiyimiz Yer kürəsini tərk edəcəyimizi bilə-bilə hansı güc-qüvvədən söhbət edə bilərik?

Üçümüz də susurduq; Nurun fəlsəfi və qeyri-adi cavabı bizi həqiqətən də düşünməyə vadar etmişdi. Mən Daşa ilə başımıza gələn hadisələri qıza qısa da olsa nəql edərək, İqbalın arxamızca öz adamlarını salaraq izlətdiyi təhlükəli məqamı açıqladığım epizodda idim ki, qəfil söhbətimə ara verərək, sual etdim:

- Bağışlayın, biz sizin zamanınızı alırıq, amma...

Nur cavabında dedi:

- Amma sizə mənim köməyim lazımdır!

Qız haqlı idi və Daşa ilə susaraq, razılığımızı bildirdik. Nur isə təmkinini pozmadan davam etdi:

- Bilməyinizi istəyirəm ki, siz elə məhz mənim istəyimlə buradasınız! - Nur gözlərini yerə dikdi, üzündə qüssəyə bənzər ifadə vardı: - Bu qədər güclü bildiyiniz birinin nə üçün bibisini xilas etmədiyini düşünürsünüz, eləmi?

Mən çaşqınlıq içində Daşaya baxdım; təbii ki, bu fikir Nurun sinif otağına daxil olduğumuz müddətdən məhz satanist dostumun beynində dolaşırdı. Nur qıza baxaraq, məhz ona ünvanladığı sözlərini baxışı ilə təsdiqlədi. Daşa səmimi şəkildə etiraf etdi:

- Biz Səhərin qəbrində ritual keçirmək məcburiyyətində qaldıq. Düzdür, etdiyimiz bu iş həyatımız üçün riskli olsa da, əvəzində sizinlə tanışlığımıza “açar” əldə etdik və ən əsası, bibinizin ruhunu narahatlıqdan, əsarətdən xilas etdik.

Nur gözlərini yerə dikərək, titrəyişlə müşahidə olunan qüssəqarışıq sakit səslə söylədi:

- Bilirəm.

Mən bir qədər bu gərgin ab-havaya öz həmişəki yumor hissimdən qatmaq niyyəti ilə bərkdən dilləndim:

- Əslində hər şeyi Daşa həyata keçirirdi, mən sadəcə olaraq ona asistentlik edirdim...

Nur deyəsən sözlərimi eşitmirdi, pəncərədən uzağa dikilən baxışlarından kədər qarışıq niskil sezilirdi:

- Mən bibimin yoxluğu ilə barışmayan və hər an özümü günahlandıran bir varlığam...

Nurun “varlığam” ifadəsi məni sözün əsl mənasında vahimələndirdi. Qarşımda əyləşən qızın sanki həqiqətən də insan, gənc bir qızcığaz deyil, hansısa fövəqltəbii bir varlıq olduğunu dərk edir və bu fikrimə tutarlı təsdiq ola biləcək izah tapmaqda acizliyimi dərk edirdim.

Gərgin sükutu Daşa pozdu, səmimi ortam niyyəti ilə Nura “sən” deyə müraciət edirdi:

- Sən o zaman uşaq idin. Axı əlindən nə gələ bilərdi?

Nur kinayə ilə gülümsədi:

- Bəli, uşaq idim... Cinlərin dilində danışan, onlara əmrlər verən uşaq...

Bir anlıq eşitdiyim bu etirafdan damarlarımda qanım dondu:

- Ananız namaz qıldığını deyirdi...

Nur təmkinini pozmadan astadan dilləndi:

- Mən də namaz qılıram... - Sonra astadan əlavə etdi: - Əlhəmdülillah, oruc da tuturam...

Təəccübümü gizlədə bilmədiymdən bərkdən dilləndim:

- Axı necə olur ki, namaz qıldığın halda cinlərlə ünsiyət edirsən?!

Nur qəribə sima aldı, tavana zillənərək, barmağını dodaqlarına apardı, “sükut” işarəsi verdi:

- Sssss... Onları incitmək olmaz!

Daşa mənə sarı əyilərək artıq səsli şəkildə xəbərdarlıq etdi:

- Deyəsən, başımıza gələnlər azlıq edir, sən artıq cinlərlə də müharibəyə başlamaq niyyətindəsən!

Dostumun son dərəcə ciddi ismarışından sonra susdum.

Bəzən bizi üstələyən və gücümüz yetməyən acı reallıqla barışmasaq da, susmaq məcburiyyətində qalırıq. Gözlə görünməyən varlıqlar, kimlərinsə inanmadığı məxluqların mövcudluğunu inkar edənlərlə mübahisədən çəkinərək susur, haqq olduğumuzu dərk etdiyimiz təqdirdə belə, mübahisədən uzaqlaşırıq. Məhz bütün gerçəklər üzə çıxacağı anda sanki elə həmin gözəgörünməz qüvvələrin özlərinin təsiri ilə də açılmayan sirr olaraq qalır.

Nur beynimdəki düşüncələri sürətlə “oxuyaraq”, mənimlə həqiqəti bölüşməyə başladı:

- Bineyi-qədimdən insanlar əlçatmaz və az sayda müşahidə olunan maraqlı, qeyri-adi amillər arxasınca qaçıblar; qədim zamanda misilsiz sayılan adi metal onlar üçün ən dəyərli olub, sonra isə qızıl və daş-qaş insanlar üçün əlçatmaz olub; inkişaf mərhələsindən bu yerə qədər isə adamlar pul marağındadırlar.

Nur sanki dərs izah edirmiş kimi fikirlərini bütün xırdalıqları ilə izah edir, biz isə şagird kimi diqqətlə onu dinləyirdik. Onun beynimi “oxumağına” tam əmin idim, dilimə gətirmədiyim suallarıma tamlığı ilə cavab verirdi. Daşanın telepatik qüvvəsi məndə xoş və zərərsiz ab-hava yaratdığı təqdirdə, Nurun güvvəsi mənə təsirsiz ötüşmürdü; artıq neçənci dəfə idi ki, başım fırlanır, demək istədiklərimi sanki unudurdum. Çox güman ki, Nur qüvvəsini gücləndirmək niyyəti və vasitəçi məxluqların köməyi ilə mənim enerjimin böyük hissəsini “mənimsəyirdi”.

Köməyimə yenə Daşa çatdı. Cəsarətli satanist qız bütün məsuliyyəti öz üzərinə götürərək, çətin və qüvvəli həmsöhbəti ilə dialoqa girişdi:

- İzoterikanın xırda detallarından başlasaq, tam əminliklə deyə bilərəm ki, insanlar üçün mistik, vahiməli sayılan “13” və “666” əslində qorxulu olmadığı kimi, müqəddəs “7” rəqəminin bədbəxtliyə sürüklədiyini tam əminliklə vurğulaya bilərəm. Keçən il Moskva yaxınlığında yeddinci ay, həftənin yeddinci günü və saat yeddidə keşiş Afanasiy Petroviçin qardaşı qızı iki uşağı ilə dayanacaqda maşınla vuruldu. Nəticədə hər üç dinc və zərərsiz şəxs həlak oldu. Bu cür hadisələr saysızdır və rəqəmlərin insanların həyatına təsiri deyil, sırf kodlaşma prinsipi anlayışını yeritməsini qəbul etmək zamanıdır.

Nurun çatılmış qaşlarından hardasa Daşa ilə razılaşmadığını hiss etdim:

- Rəqəmlər insanların həyatına açardır. “1” rəqəmi Allahın adı ilə, onun təkliyini səciyyələndirirsə, “3” onun söylədiklərinin təsdiqidir. Bir – Yaradan tərəfindən deyilir, iki - Yaradan tərəfindən xəbərdarlıq edilir və üç - Allah tərəfindən həyata keçirilir. Təbii ki, bəndələrin dualarında da, hətta adi nağıllarda belə üç rəqəmi öz rəmzi mənasını itirmir. Dinə gəldikdə isə, müqəddəs üçlüyü misal gətirmək olar; Ata, Oğul və Müqəddəs ruh naminə edilən dualar, sinələrə çəkilən xaçlarda belə əl işarəsi ilə üç bucağı müşahidə etmək mümkündür. İzah olunmayan və sirr olaraq qalan, insanlar üçün qorxulu cinlərin də adlarının üç hərfdən ibarət olması və “üçhəriflilər” adlandırılması səbəbsiz deyil. Allah tərəfindən yaradılanlar Allahan uzaq ola bilməzlər. Yolunu azan bəndələr, məxluqar, cinlər, ibnələr, ifritlər gec-tez Allahın qarşısında səcdəyə dayanacaq və bağışlanmağını diləyəcək. O isə qüdrətli və böyük olduğu qədər də rəhmli və mərhəmətlidir! Odur ki, Allah onları bağışlayacaq!

Daşa söhbəti davam etdirdi:

- “Üçlük” - yalnız dində və dildə mövcud deyil. Hegelin idealist fəlsəfəsinə dair dialektik inkişaf pilləsinin əsasnaməsi özü triadadan, yəni üçlükdən ibarətdir: tezis, antitezis və sintez. Beləliklə, üçlük bütün dünyanı, həyatımızı, bəşəriyyətin varlığının əsas özəyidir və bu danılmaz qanun yalnız xeyrə və ya şərə qulluq etmir; Allahdan olan, Allaha yaxın olan bir say, rəqəm, simvolik rəmzdir...

Ürəyimdə qaynayan fikirlərə reaksiya olaraq, hər iki qeyri-adi insan dərhal mənə tərəf boylandı. Onlar maraqla mənə baxırdılar. Ürəyimdə qaynayan fikirlər beynimə sızırdı.

Tam olaraq fikrimi izah etdim:

- Deməli, kimsə kimisə haqsız olaraq məhv edəcək, amma sonda üzrlə bağışlanmaq şansına malikdir!

Nur gülümsədi:

- Düşüncələrin hazırda Allahdan deyil! Bil ki, məhv edən kəs də haqsızlıq etdiyi zaman Allahla deyil, şeytanla şərikli olaraq biixtiyar törədir günahlarını. Tövbə etdikdə isə Allaha qayıdaraq, şeytanla mübarizə edəcək ən güclü ordunun əsgərinə çevrilir. O artıq düşməni necə məhv etməyi gözəl bildiyi üçün Yaradan onu sevir, qoruyur, ən əsası - bağışlayır...

Nurun söylədiklərindən o qədər həqiqət və o dərəcədə səmimiyyət sezilirdi ki, mən onu dinlədikcə sanki ruhum dincəlirdi. Daşa da onunla razılaşdığını dilə gətirdi:

- Təsəvvür et ki, şeytanın yolunda olan bir cinayətkar, qatil və ya əxlaqı zəif qadın, ya da oğru bir uşaq Yaradandan bağışlanması, onu düzgün yola çəkməsi üçün imdad diləyir. Əgər Allah yaratdığı bəndəsini saymazsa və onun tövbəsini qəbul etməzsə, bilirsənmi o zaman nə baş verə bilər?

Nur dərhal söhbətə müdaxilə etdi:

- O zamn Yer kürəsində bağışlanmayan, tövbəsiz günahkarların sayı çoxalacaq və bu kəslər daha amansız və daha qəddar cinayətlər törədərək yaxşılara zülm edəcək, onları məhvə sürükləyəcək. Şeytanın da istədiyi və daim arzuladığı məhz budur: insanları bir-biriləri ilə düşmən etmək, Yer üzündə fitnə-fəsad salmaq, Yer kürəsini tamamilə məhv etmək və Allah qarşısına keçərək, bir zamanlar insanları yoldan çıxaracığı vədini həyata keçirdiyini fəxrlə söyləmək. Bu murdar, cəhənnəmin iyrənc qoxusu ilə iylənən lənətlənmiş məxluqun yeganə arzusu budur!

Qəfil yaranmış sualımda mənim üçün qaranlıq qalan məqam olmadı. Həqiqətən də qızlar həm elmi, həm dini, həm izoterik, psixoloji və parapsixoloji sahəni olduqca güclü mənimsəmişdilər. Onlarla istənilən sahəni müzakirə etmək, yaranan sualların cavabını almaq olduqca maraqlı idi!

Mən yaranmış fürsətdən istifadə edərək, məşhur “üç yüzüncü komitə”dən də bəhs etdim. Bu komitənin hansı məqsədlər üçün fəaliyyət göstərməsini fövqəltəbii xanımlardan xəbər aldım. Cavab ləngimədi. Nur danışmazdan öncə bir qədər düşündü, sanki onun hansısa fikri söyləyib-söyləməməsi düşüncələrinə mane olurdu. Bəlkə də qız mənimlə ünsiyyəti üçün daha asan “insani dil” seçirdi. Süleyman peyğəmbərin quşların, heyvanların dilində danışması və cinləri ram etməsi, İsanın ölüləri diriltməsi, şərabı dirilik suyuna çevirməsi, Musanın əsasını ilana döndərməsi, duaları sayəsində dağı yarması və müqəddəslərin bu kimi bacarıqları çoxlarımıza məlumdur.

Daşanın heyvanlarla telepatik ünsiyyətindən bixəbər deyildim. Çox güman ki, Nur da bu sahədə onun qədər bacarıqlı və ola bilsin ki, daha güclü idi!

Düşüncələrimdə haqlı idim; Nur mənim üçün daha asan dildə danışmağa başladı:

- Dünyanı idarə edən qurum deyə bir anlayış yoxdur. İmkan var, pul, var- dövlət var. Var-dövlət varsa, dövlət də var! Çünki dünyada hegemon və diktator olan ölkələri idarə edən pul ekvivalenti müasir dünyamızda güc sayılır. Bir çox ölkə mövcuddur ki, yeraltı və yerüstü təbii sərvətlərdən məhrumdur, daimi buzlaqlarda yaşayan və ya sərvətdən məhrum, gəlirsiz əhalinin başbilənləri çıxış yolunu digər, daha zəif ölkələri talan etməkdə görürlər. Tanrı doğma diyarımıza doqquz iqlimlə yanaşı, münbit torpaq, yeraltı sərvətlərdən sayılan neft, qaz, təbii mineral daşlar, qızıl, almaz və sairə bəxş edib. Təkcə müalicəvi və möcüzəvi sayılan dünya üzrə səkkiz yüz təbii palçıq vulkan növündən üç yüzü məhz Azərbaycandadır! Əsrlər boyu gözü ölkəmizdə olan talançılar isə Allah tərəfindən lənətlənmiş xalqlar olublar! Təbii ki, bir ölkənin məhvinə uzun müddət hazırlıqlar aparılır və təxribat planı gizli qurumlara həvalə edilir. Əgər məlum “üçyüzüncü” deyilən komitə yaranmış olmasaydı, onun yerini “dördyüzüncü” və ya “beşyüzüncü” alacaqdı...

Daşa Nurun sözünü kəsdi:

- Düşünmə ki, bu komitədə yalnız ibnələrlə və cinlərlə ünsiyyət qurmağı bacaran insanlar çalışır. Zehinli, hiyləgər, plan qurmağı bacaran və öncədən bütün siyasi və ya sosial gedişatı hissetmə, analizetmə duyğusuna malik savadlı insanlar pul, mükafat, var-dövlət müqabilində bu qurumlarda çalışmağa razılıq verirlər.

Daşanın söylədikləri zaman onu sakitliklə müşahidə edən Nur razılıq əlaməti olaraq astaca başını yelləyirdi. O, Daşanın dediklərini əlavələri ilə təsdiqlədi:

- Yer kürəsi Venera və Mars planetləri arasında yerləşir: Venera Yer üzünə yaxın olduğu qədər Mars planeti Yerə uzaq və yaddır. Qeyd etdiyimiz “üçyüzüncü komitə” də Yer üzünün insanlarına yaxın və məlum olduğu qədər də, qaranlıq və uzaq bir təşkilatdır. Pul və mal-mülk gücünə bu qurum dünyanın istənilən yerində fəaliyyətini davam etdirmək, öz məkrli hiyləsini yerinə yetirmək gücündədir. Bəli, bura xüsusi hazırlıqlı, həssas və dərrakəli insanlarla yanaşı, parapsixologiya və paranormal sahəni, izoterikanı güclü bilən insanlar da cəlb edilir.

Heyrətimin sonu yox idi. Deməli, xüsusi fövqəltəbii gücə, bacarığa malik insanlar şərin tərəfində, pis qüvvələrin qulluğunda dayana bilirmiş və kim bilir, burda neçə insan var!

Artıq hava qaralırdı. Nur pəncərədən çölə boylanırdı, onun çöhrəsindən kənara saçan qəribə işıq məni valeh etməyə bilmirdi. Əvvəlcə düşünürdüm ki, bu yalnız yorğun gözlərimin görüntüsüdür, lakin havanın tutqunluğu otaqda zülmət yaratdıqca, Nurdakı nur daha da artırdı; Daşayla özümü yanar şam ətrafında əyləşmiş kimi hiss edirdim. Maraq dolu sualdan özümü saxlaya bilmədim:

- Nur, sənin çöhrəndəki işıq sanki ətrafa nur saçır! Bu necə baş verir?

Nur gülümsədi:

- Bu məndə uşaqlıqdandır; daxili bioenerjimin xarici əksini görürsən. Hava qaralanda çalışıram ki, ümumiyyətlə insan arasında az olum. Adamlar bioenerjili kəsləri anlamır; bunun üçün onların çox zaman savadı və təcrübəsi yetmir.

Mən işıq saçan “albinos” insanlar haqqında çox eşitmişdim; bir çoxları onların sümüyündə olan fosforun dəyərindən danışır, hətta qaranlıqda az qala işıldayan bu ağ insanların qorunması üçün onların tək gəzməməsini məsləhət edən kəslər də az deyildir. Amma bütün sadaladığım mövcud olan faktlara baxmayaraq, Nurdakı işıq başqa və izaholunmaz idi! Onun çöhrəsindən kənara saçan işıq qeyri-adi idi və sanki yaşılı çalarlarla müşahidə olunurdu.

Nur təəccübümü açıq- aydın hiss edirdi:

- Bioenerjili insanlar öz auralarındakı gücü gizlədə bilmirlər. Bir çoxları qüvvələrini yaradıcılıq və işlərinə sərf etməklə “ört-basdır” etsələr də, digərləri daxili güclərinin “rəngini” xəlvətdə saxlaya bilmir və bu qüvvə insanların gözündə gur işıq qismində hiss olunur.

Həqiqətən də müqəddəs şəxslərin görünüşündəki nur boyasından hər zaman danışılıb. Nurun simasındakı nur onun daxili aləminin paklığından xəbər verirdi. Amma unutmaq olmazdı ki, görünüş aldadıcı ola bilər və fövqəltəbii Nur öz qüvvəsini müsbətə yönəltdiyi kimi, şər qüvvələrlə də dostluğunu asan şəkildə idarə edə bilərdi!

- ...İnsan övladı naməlum olandan qorxur, çəkinir, vahimələnir, ən əsası isə qəbul etmək istəmir...

Nur söylədiklərini sanki mənə şamil edirdi. Həqiqətən də baş vurduğum maraq dolu dünyada bilgilərim olduqca az idi və məhz bu səbəbdən bir çox izaholunmaz faktlar qarşısında öz acizliyimi dərk edir, haradasa bu halımdan utanırdım.

Qızlar düşüncələrimdən xəbərdar idilər:

- Məyus olma, sənə bildiklərimizdən öyrədərik!

Nur əminliklə vəd etdi.

Daşa təsdiqlədi:

- Nur, inan mənə ki, o, çox əla tələbədir!

Sanki mənə öz bacarıqlarını nümayiş etdirmək üçün eyni anda ayağa qalxan iki qız sinif otağında əl-ələ verib dövrə vurmağa başladılar. Onlar dövrə vurduqca yarımqaranlıq otaq sanki işıqlanır, ardıcıl olaraq göy qurşağındakı rənglərin çalarlarına boyanırdı. Sonra Nur qəfil olaraq Daşanın əllərini buraxaraq, otağın tam mərkəzində dayandı, əllərini sinəsində çarpazladı, gözlərini yumdu. Ekstaz dolu trans vəziyyəti alan qız bir müddət səssiz dayanaraq, sanki güc toplayırdı. Bir müddətdən sonra gözlərini açaraq əllərini göyə doğru qaldırdı, yavaş addımlarla masaya yaxınlaşdı, qalaq-qalaq yığılmış vərəqlərin üzərində əllərini gəzdirdi və... möcüzə! Vərəqlər Nurun əllərinə toxunmadan sanki onun göstərişi ilə havada uçuşurdular!

Təəccübdən donub qalmışdım, nə edəcəyimi bilmirdim. Nur bu vəziyyətimdən sanki ayıltmaq məqsədi ilə sağ əlini sürətlə mənə tərəf tuşladı, bayaqdan havada hamar üzən kağız vərəqələr bir göz qırpımında zərblə üzümə çırpıldılar!

Nurun cingiltili gülüşünün səsinə sanki yuxudan ayıldım. Daşa maraqla baş verənləri kənardan izləyirdi. Mən pərt halda yerdən bir-bir kağız vərəqələri toplamağa başladım:

- Üzr istəyirəm ki, sizin kimi bacarığa malik olmadığımdan, yerə səpələdiyiniz kağızları bu üsulla yığışdırmaq məcburiyyətindəyəm!

Daşa sözlərimə düzəliş etdi:

- Səpələdiyiniz deyil, əlinizin qüvvəsi ilə yönəltdiyiniz...

Nur yenidən qəşş elədi. Deyəsən qıza məsumluğum və bilgisizliyim xoş təsir bağışlayırdı. Mən isə çöməltmə oturaraq, yerə səpələnən vərəqələri topladıqca düşünürdüm: İlahi, sənin nə qədər möcüzələrin varmış! Özümü sanki sehrbazlar məkanında və ya illuziyaçıların şousunda hiss edirdim. Gördüklərimin izahı yox idi və mən yaranmış vəziyyətdən məyus idim. Deməli, istənilən zaman gecəylə gündüz bərabərləşə, qarayla ağ qarışa bilərmiş! Pis yaxşıya qarışa, mənfi müsbətə tən ola bilərmiş! Bu ki absurddur! Elə isə mənimsədiyimiz, illərlə əzbərlədiyimiz kəşf düsturları, formulları, məşhur cazibə qüvvələrinin ixtiraları haqqında oxuduqlarımız və öyrəndiklərimiz heç bir anlam daşımır? Axı biz kosmosda deyilik! Və Yerin cazibə qüvvəsinə uyğun olaraq, istənilən əşyanın yerə enmə sürəti var və eniş mütləqdir! Təbii ki, xüsusi idarə olunan mexanizmli hava-uçuş qurğularını nəzərə almasaq, asanlıqla deyə bilərik ki, Nurun göstərdiyi möcüzə xarakterli göstəri sözün əsl mənasında izaholunmazdır və elm bu incə qızın qarşısında acizdir!

Bir az zarafat etməyə çalışdım:

- Amma öz aramızdır, əziyyət çəkmədən əşyaların yerini dəyişməyin yəqin başqa ləzzəti var. Yoxsa ki, mənim kimi...

Daşa düşüncəmə düzəliş etməyə tələsdi:

- Yox dostum, bu iş üçün olduqca böyük enerji tələb olunur və proses zamanı insan çox qüvvə israf edir.

Nura baxdım; qız həqiqətən də sanki tükənmişdi.

Bir neçə dəqiqə sükutdan sonra Nur dilə gəldi:

- Sənin çox böyük çətinliyin var, əziz bacım! Amma mənim xoşuma gəlirsən!

Maraqla Daşaya baxdım; o gülümsünürdü. Çox güman ki, dostum Nurun mənə yardım etməsi üçün “əlindən gələni etmişdi”. Nur söhbətini davam etdi:

- İqbal məsələsində bilməlisən ki, onunla tək mübarizəyə başlasan, uduza bilərsən! Yəqin Daşa bu barədə sənə daha ətraflı deyib.

Daşa Nurun sözlərinə təsdiq olaraq başını yellədi. Mən diqqət və həyəcanla incə, zərif xanımın barəmdə yekun fikrini gözləyirdim. Nur dərindən ah çəkərək mavi baxışlarını gözlərimə zillədi:

- Çətin olsa da, sənə yardım edəcəm! Narahat olma!

Sevincimin hədd-hüdudu yox idi! Ayağa qalxaraq balaca uşaq kimi qızın zərif boynuna sarılmaq, ona ürəkdən təşəkkürümü bildirmək istəyirdim ki, Nurun telefonuna gələn zəng məni fikrimdən daşınmağa məcbur etdi. Qız tələsmədən telefonu əlinə aldı:

- Bəli ana, bir az ləngimişəm, qonaqlarımız var. İki xanımla gələcəm...

Bizim etirazlarımıza məhəl qoymadan Nur yığışmağa başladı:

- Yəqin Məsmə xalan üçün darıxmısan!

Qız eyhamla mənə işarət edirdi.

- Onu görsəm, sevinərəm, - dedim.

Əlimdə bayaqdan bəri döşəmədən topladığım qalaq-qalaq vərəqələri Nura uzatdım; qız onları masanın üzərində yerləşdirmək üçün əlimdən aldı:

- Telefonu saxla, zəhmət olmasa, - dedi.

Ayın zərif otağa boylanan nurunda Nurun telefonunun üz cildinə gözüm sataşdı. Piramida içərisində iri yaşıl göz sanki diri idi və mənə baxaraq kinayə ilə haqqımda hər şeyi bildiyini vurğulayırdı. Fikirlərimi bütün bacarığımla blok etməyə başladım. Görünüş barəsində düşüncələrimdə yanılmamışdım; həqiqətən də çox zaman görünüş aldadıcı olur! Çəlimsiz, zərif, incə Nur triada, “üçlük”, şər simvolu sayılan “izləyicilər”ə simpatiyasını gizlədə bilmədi! Məşhur piramida üçbucağı, faşist, nasist, terror və digər mənfur, şər qüvvələrin banisi kimi sayılan üçbucağa rəğbət Nur xanımın da ürəyini fəth edibmiş!

Ardı var...