Dünən mediada çox müzakirə olunan bir mövzu vardı: Qazaxıstandan Azərbaycan ərazisi ilə Gürcüstana və oradan Ermənistana yük daşınması xəbəri. Bunu bəziləri sərt tənqid etdi, bəziləri isə böyük diplomatik nailiyyət kimi təqdim etdi.

Axar.az Globalinfo.az-a istinadla xəbər verir ki, bu fikirləri erməni jurnalist Tatul Akopyan deyib.

“Mən bir neçə faktı təqdim edəcəyəm – heç bir tərəfi tərifləmədən və ya tənqid etmədən.

Sovet dövründə, yəni təxminən 70 il ərzində, Ermənistana daxil olan və oradan çıxan yüklərin əsas hissəsi, hətta 85 faizə qədəri Azərbaycanın dəmir yolu vasitəsilə daşınırdı: Rusiya–Bakı–Naxçıvan–İrəvan xətti ilə. İrəvan–Tiflis–Suxumi xətti isə əsasən sərnişin qatarlarına xidmət edirdi.

Hamımız 1992–1993-cü illərin o soyuq qışını xatırlayırıq: o vaxt bir günlük un ehtiyatımız qalmışdı. İrandakı səfirliyimiz yerli ermənilərin köməyi ilə lavaş alıb Mehriyə göndərirdi ki, heç olmasa orada çörək olsun. Elə həmin dövrdə biz Türkiyə ərazisi ilə 58 ton taxıl gətirdik. Plan 100 ton idi, amma biz Kəlbəcərə daxil olanda (işğal edəndə – red.) Türkiyə sərhədi bağladı.

“Birinci Respublika illərində (1918–1920) Ermənistan böyük səylər göstərirdi ki, aclıq içində olan ölkəyə Azərbaycanın ərazisindən çörək və neft çatdırsın.

1918-ci ilin payızında Ermənistan hökuməti Artashes Babalyanı İstanbula göndərdi. Orada xarici işlər naziri Xatisyanın başçılıq etdiyi nümayəndə heyəti diplomatik danışıqlar aparırdı. Bizim tərəf Tələt və Ənvər paşalardan xahiş etmişdi ki, Azərbaycana təsir göstərsinlər və Bakının Ermənistana çörək və neft göndərməsinə icazə versinlər.

Sonda bir şeyi demək istəyirəm: coğrafiyanı dəyişmək mümkün deyil”, - T.Akopyan qeyd edib.