Yuxarı

Maşın bazarından PKK-ya gedib çıxan yol - Reportaj

Ana səhifə Reportaj
12 Punto 14 Punto 16 Punto 18 Punto

"8-ci kilometr" qəsəbəsindəki maşın bazarında avtomobil satışı ləğv edilsə də, bu bazar köhnə adını hələ də qoruyub saxlayır. Burada müxtəlif çeşidli avtomobillərin ehtiyat hissələrini tapmaq olar. Qiymətləri şəhərin mərkəzində və digər yerlərdə olan avtomobil ehtiyat hissələri satan dükanlardakı qiymətlərlə müqayisədə elə də böyük fərq nəzərə çarpmır.

Sürücülərin bura üz tutmasına səbəb yaxınlıqda təmir işləri ilə məşğul olan ustaların olmasıdır. Bir də kifayət qədər ucuz başa gələn işlənmiş ehtiyat hissələrini də burda tapmaq mümkündür.

Təkərə düşmək...

Səhərin gözü açılmamış Babək prospektinin qurtaracağında özünün "bazar həyatını" yaşayan məkana daxil oluram. "Təkər evi" yazılmış satış mərkəzində maşını saxlamağıma bənd imiş kimi cavan bir oğlan əllərini ovuşdura-ovuşdura dükandan çıxır. Çöhrəsində qəribə, ilıq bir təbəssüm var. Əli ilə çöldə sıralanmış təkərləri göstərir və xüsusi bir jestlə mənim maşından düşməyimi xahiş edir. Etiraz yersizdir.

Təzə təkərlərin çeşidlərini sadalayır:

- Bizdə 45 manatdan 130 manata qədər təkərlər var. Çinin, İndoneziyanın, Koreyanın, Yaponiyanın və "Kontinental"ın.

Bir qədər söhbət etdikdən sonra qiymətdə və keyfiyyətdə məni qane edəcək təkərləri seçirəm. Qiymətləşirik. Cavan oğlanla söhbətimizə qulaq asan sarışın orta yaşlı kişi gülərək mənə:

- Məndən təkər alıbsan, səni tanıyıram, yaxşı oğlansan,-deyir.

- Haradan tanıyırsan? - Bu adamı ilk dəfə gördüyümə əminəm.

- Məndən təkər alıbsan da.

Doğurdan tanımadın? Arifəm də...

Qışın soyuq havasında onun bu yalanından sonra içimdə bir istilik tərpəşir. Hə, elə burdan başlayım deyə, söhbətə girişirəm. Adı Arif olan həmsöhbətimlə "Axar.az"ın oxucularını da maşın bazarına dəvət edirəm.

- Amma mən səni birinci dəfədir görürəm.

- Doğurdan tanımadın? Arifəm də... Kəlbəcərli Arif. Yadına gəlmir, hələ mənə kəlbəcərli dostların haqda da danışmışdın,- deyir və üzünü bayaq mənimlə qiymətləşən oğlana tutur,– 10 manat mənə görə qardaşa keçərsən.

- Baş üstə, dayı! - Cavan oğlan deyir, ardınca da üzünü mənə tərəf çevirib gülümsəyərək əlavə edir: - Arif kişi mənim dayımdır.

- Çox gözəl, deyirəm və təkərlərin balans edilməsini "tanışlığımızdan" istifadə edib onların boynuna qoyuram.

- Eyb etməz,- deyir,- sənin kimi oğlana can qurban, – bunu da Arif deyir.

Yüz faiz bilirəm ki, bu bir bazar hiyləsidir. Dirəniş göstərsəm, məni hansısa müştərisi ilə səhv saldığını deyəcək. Amma yox, deyəsən bu məni tanıyır axı? Nədən bildim? Bax, çay süzərək mənimlə məhrəm söhbət etməsindən:

- Şamil kişini tanıyırdın da, hörmətli kişi idi. Bizə qohumluğu çatır. Sən gəl çay iç,– daxıldan iki karamel götürüb, qarşıma qoyur,- elə şeylər olur ki, adam mat qalır.

- Hansı Şamil kişi? - dəqiqləşdirirəm.

- Şamil Əsgərovu deyirəm, şair idi, oğlu zay çıxdı, atdı getdi PKK-ya qoşuldu...

Şamil müəllimin qardaşının, qardaşı oğlunun adını çəkirəm. Söhbəti dəyişir. Hiss edirəm ki, tanımır. Yalan danışdığı qənaətimdə əminəm:

- Mən səndən təkər almamışam.

- Ola bilər, gələn dəfə gələndə yadına düşəcək ki, məndən təkər alıbsan.

- Sən haradan bildin ki, mən rəhmətlik Şamil müəllimi, onun oğlanlarını tanıyıram?

- Əşi, indi kimə kəlbəcərliyəm deyirsən, söhbətin axırı gəlib o kişinin üstünə çıxır. Mən Kəlbəcərin Milli kəndindənəm. Şamil müəllimgil isə Ağcakəndli idi. Müəllim adam idi, alim idi... Çayuvu iç...

- Sən axı sualıma cavab vermədin...

- Danışaram...

Söhbətimiz uzun çəkir. Ta o vaxta qədər ki, Arif kişi yanında işlətdiyi oğlunun, qardaşı oğlunun, bacısı oğlunun bir-bir yaxınlaşıb, "müəllimin maşınında filan şey də dəyişsə yaxşıdır" deməsinə, mənim cavabımı gözləmədən "dəyişin", deməsinə qədər. "Deyəsən bu adam mənim cibimi tamam boşaldacaq",- fikirləşirəm. Amma dinmirəm, çünki yuxarıda demişdim axı, bəzi əyər-əskiliklər də düzəlməli idi...

1300, 400, 600... Dostlar sağ olsun

- Arif kişi, vergi ilə aranız necədir? Ödəyirsiz? Ya çöldən-çölə yola salırsız?

- Bizlik deyil. Vergini bazar özü ödəyir. Biz icarə haqqı ödəyirik ancaq. Bu yer üçün 1300 manat verirəm, anbara görə 400, "balansirovka" edilən "boks" üçün 600 manat.

- Dolanışıq necədi?

- Dostlar sağ olsun, darda qoymurlar.

Kəlbəcəri yadıma sala bilmirəm

Bir qədər söhbət edib ayağa dururam. Təkərləri dəyişən gənclərin yanına gedirəm. Mehriban uşaqlardı. İşlərinin öhdəsindən pis gəlmirlər. Sorğu-suala tuturam, hazırcavabdırlar.

Vüqar adlı gənc:

- Mən Arif kişinin oğluyam. Burda böyümüşəm. Dədəm iki yaşım olanda Kəlbəcəri düşmən əlində qoyub qaçan ordumuzun arxasınca düşüb gəlib ki, yolu azmasın. Bizi də götürüb gəlib Gəncəyə, oradan da Bakıya. Kəlbəcəri yadıma sala bilmirəm. Əsgərlikdə olmuşam, Qubada xidmət etmişəm. Dədəm dostları ilə söhbət edəndə deyir ki, gələcək nəsillər bunu belə qoymayacaq. Mən də dədəmə deyirəm ki, düz deyirsən, sizin nəsil, sizdən qabaqkı nəsil, necə elədi torpaqları verdi, məsuliyyəti qoydu gələcək nəslin boynuna, biz də eləcə, bizdən sonrakı nəsli yükləyəcəyik. Ənənəyə sadiq qalmaq lazımdı.

Dədəmin əli o hündürlüyə çatmır

- Vüqar, burda işləmək ürəyincədi?

- Harada biz yoxuq, orada yaxşıdı. İqtisadiyyatı bitirmişəm. Test imtahanları verirəm iş üçün, keçə bilmirəm. Adamım yoxdu. Mənim adamım dədəmdi. Dədəmki təkər satmaqdı. Onun da o hündürlüyə əli çatmır. Elə bir şofer yoxdur ki, dədəm onun "dostu" olmasın.

- Yaman mehriban danışırsız.

- Kobud olsam, ikinci dəfə gələrsiz bura? Yox. Kobud olsam, əti acı olsam, demək, mən müştərimi qovuram da burdan,- gülümsəyərək deyir. - Bax, bunu üzündən zəhrimar yağır. Allah üzümüzə baxıb ki, subaydı. Yoxsa bu sir-sifət yiyəsinə qız verən adam intihar edərdi. İndi gəl, yığış yasa get də... Özgə deyil, əmim oğludur.

Bütün Azərbaycan Bakıya yığışıb

Əyləcin nasazlığını aradan qaldıran ustaya yaxınlaşıram. Adı Ramindi. Dolanışıqdan şikayəti yoxdur:

- Ailəliyəm,- deyir.- Yasamalda kirayədə qalıram. Rayonda iş tapa bilmədim. Usta çox, maşın az. Bütün Azərbaycan Bakıya yığışıb. Mən də yığışıb gəldim.

Çoxu da bir-birinə torba tikir

Peraşki satan qadın yaxınlaşır. Hərəyə üç peraşki qoyub gedir.

Ramin:

- Yeyirsiz, sizin üçün də qoysun? – deyir.- Səhər tezdən belə edir. Biz də günorta ona yemək sifariş veririk. Pullarını onda veririk. Burda hamı bir-birini tanıyır və çoxu da bir-birinə torba tikir, müştərisini əlindən alır. Bax bu təkər satanları görürsiz, onlar yapışqan kimidir. İki kəlmə söhbət elə, kənarda qardaşın da təkər satsa xeyri yoxdur, bunlardan alacaqsan...

İncimədin ki?..

İşlər tamam olur. Hesablaşmaq vaxtıdır. Arif kişiyə yaxınlaşıram. Qiyməti hesablayır. Ödəyirəm.

- İncimədin ki..

- Yox.

Etiraf edim ki, təmir, quraşdırma və yeni ehtiyat hissələrinin alınması üçün nəzərdə tutduğum məbləğdən aşağı ödədim. Düz deyir, növbəti dəfə doğurdan da Arif kişidən təkər aldığımı deyəcəyəm. O, əsil iş adamıdı...

Tarix
2014.02.05 / 18:00
Müəllif
Faiq Balabəyli
Şərhlər
Digər xəbərlər

Qarabağda hansı addımı atdıqsa, qarşımıza... - Ərdoğan

Əli Əsədov qərar imzaladı

Kremldə gərginlik: “Krokus” terrorundan sonra Paşinyan...

Yeni Kaledoniyada Azərbaycan bayrağı qaldırıldı - Video

Bu görüş Cənubi Qafqazda müharibə riskini artırır

Paşinyan terrorla hədələnir - İrəvanda nə baş verir?

Bakının informasiyası var: 5 apreldə nə baş verəcək?

Bakıya qarşı şər ittifaqı qurulur: cavabı olacaq - Video

Konsert zalının qapıları niyə bağlı olub? - Emin açıqladı

Bakıda xanım jurnalistlə şəkli - Musəvi İranda tənqid edildi

KULT
<>
Xəbər xətti
  
  
  
Axar.az'da reklam Bağla
Reklam
Bize yazin Bağla