Ağlım kəsəndən bəri bu haqda həmişə düşünmüşəm. Düşünmüşəm ki, heç bir çarəm, yolum qalmasa belə, heç vaxt intihara əl atmaram.

Doğrusu, böyüdükcə daha çox düşündüm. Ki, adamlar niyə intihar edir? Səbəblər çox fərqli görünsə də, məsələnin kökündə eyni şey dayanır. Eyni şey dayanırmı?! Bu daha dərin mövzudur deyə, bu haqda daha sonra yazmağa qərar verdim. Bu dəfə özümdən yazmaq istəyirəm, özümkimilərdən; Ölmək istəyib ölə bilməyənlərdən. Ürəyindən intihar keçib, intihar edə bilməyənlərdən.

Bir az böyüyəndən sonra yaşantılar fikirlərə də təsir etdi. İntihar etmək keçmədimi ağlımdan? Dəfələrlə olmasa da, oldu, "gecə damarlarımın gözümün içinə baxa-baxa intihar nəğməsi oxuduğu" zamanlar çox oldu. Daha məntiqlə düşünüb "təsadüfən" bir maşının altına yıxılaraq (sonrasında "yol qəzası zamanı bədbəxt hadisə" donu geyindirələcək bir olayla) ölmək də az keçməyib ağlımdan.

Niyə kəsmədim damarlarımı? Niyə özümü yaşadığım çoxmərtəbəli binaların pəncərəsindən atmadım? Niyə bütün qapı-pəncərələri bağlayaraq qazı açıb çox ağrısız və rahat hesab etdiyim üsulla özümü öldürmədim? Niyə özümü Xəzərdə boğmadım, Qız Qalasından atmadım? Özümü asa da bilərdim, vannada boğa da... Mən niyə intihar etmədim?

Biz belə böyüdülmüşük: "O qədər makiyaj etmə, qohum-qonşu nə deyər?! Bu donu geyinmə, dardı, qısadı, el-aləm nə deyər? Şortik geyinmə, rayon yeridi, camaat pis baxar. Eynək taxma, kepka geymə, dikdaban geyinmə, saçına rəng qoyma, qaşını alma və s. və ilaxır qadağalı əmr cümlələrinə tabe olaraq...

Hə, intihar etməməyimin, edə bilməməyimin səbəbi budur. Qohum-qonşular, el-aləm, camaat, cəmiyyət! Ömür boyu başqalarına (valideynlərinə, ərinə, övladlarına) görə yaşayan Azərbaycan qadını öləndən sonra da onları düşünmək məcburiyyətindədir. Azərbaycan qadınının ölümü belə ərinin, qohumlarının, valideynlərinin, övladlarının başını aşağı etməməlidir. Bu adamlar mən öləndən sonra haqqımda olmayan şeyləri düşünüb danışmasınlar deyə intihar etmirəm, edə bilmirəm. Özümdən sonra "en" qədər sual qoyub yüzlərlə adamın beyinini o suallarla yormaq istəmədiyimdən intihar etmirəm.

Valideynlərimi cəmiyyətin qınaq obyektinə çevirməmək üçün intihar etmirəm - buna yaxşı hal kimi baxanlar da olacaq, amma ayrı cəmiyyətlərdə bu basqıya görə "o adamları" məhkəməyə verib yüklü təzminat da almaq olar.

Yaxşı ki, "ayrı cəmiyyət"də yaşamırıq: ya siz məhkəməlik olub var-yoxdan çıxardınız, ya da mən çoxdan intihar etmiş olardım...

Redaksiyadan: Bu gün Nilufərin ad günüdür, təbrik edirik...