Əkrəm Əylisli və Anar arasında yenə də qalmaqal başladı.

Hər dəfə bu qalmaqal başlayanda elə bir görüntü yaradılır ki, sanki o ədəbiyyat, söz, prinsiplər adına edilir.

Amma kimsə də bu savaşın söz, ədəbiyyat adına aparıldığına inanmır, bəlkə də kimlərsə özünü buna inanmış kimi göstərməyə cəhd edir, bilmirəm, amma bu iki yazar arasındakı dava-dalaşın arasında söz ucalmır, əksinə, əzilir, kiçilir, xırdalanır.

Sonra bu əzilən, xırdalanan söz də öz qisasını alır.

Çünki iki yazarın savaşı sözü də qisas, kin və nifrətlə yükləyir. Yazarın dilində söz sözlükdən çıxıb, təhqirə çevriləndə təmizliyini, müqəddəsliyini itirir və hər dəfə də söz xırdalamaq istələyənlər özləri xırdalanır.

Qalmaqala gəlincə, onun ədəbiyyata, mövqeyə heç bir aidiyyəti yoxdur. O üzdən kimin haqlı, kimin haqsız olduğunu araşdırmaq da ədəbiyyatın mövzusu deyil.

Maraqlıdır ki, Anar Əkrəm Əylislinin dediklərinə Yazarlar Birliyinin adından istifadə edərək cavab verdi, yəni iki şəxs arasındakı savaşa ədəbiyyat alət edildi. Məgər Əkrəm Əylisli və Anar arasındakı qarşıdurma ədəbiyyata, sözə və ya mövqeyə görədir ki, Yazarlar Birliyi də buna münasibət bildirsin? Məgər Anar ədəbiyyat, ədəbiyyat da Anardır ki, onu böyük bir qurum müdafiə edir?

Yox, cənablar, Anar da, Əkrəm Əylisli də yazardır, amma bütünlükdə Azərbaycan ədəbiyyatı, ya da ədəbiyyatımızın xaç ataları-filan deyillər.

Nə Əkrəm Əylislinin Anarın əmdiyi südə qədər geniş şərh vermək haqqını özünə verməsi, nə də Anarın Əkrəm Əylislini "ermənipərəst" adlandırması ədəbiyyatın mövzusu deyil.

Keçən gün "Axar.az" saytı müxtəlif yazarlar arasında bununla bağlı kiçik bir sorğu keçirdi. Bəlli oldu ki, bir kəsim Əkrəm Əylislini, digərisə Anarı müdafiə edir. Amma məncə, bu savaşda kimsəni müdafiə etmək olmur. İki yazarın ictimaiyyət qarşısında "yorğan davası" etməsi düzgün deyil. Çoxları düşünə bilər ki, Anarın mövqeyi bəlli – o, kürsüdən bərk yapışıb, bəs Əkrəm Əylisli necə, məgər o da sədr olmaq istəyir?

Qəti əminəm ki, sözə hörmətsizlik edib hörmət qazanmaq mümkün deyil. Əməliylə sözü düz gəlməyəndə inam qazanmaq olmadığı kimi...

Məncə, yaşlarının müdrik çağında görünən bu adamların bir-birinə təhqir yağdırmaqdansa, daha yuxarı qalxıb bir-birini sevməsələr, olanları unutmağı bacarmasalar belə, heç olmasa xatırlamamağa çalışmaları daha yaxşı olardı. 70-i adlamış iki insanın ürəyi necə qaldırır bu kini, nifrəti?

Anlamaq çətindir, amma mən onlar qədər yaşamasam da, bir gercəyi anladım...

Olanları içinə yük etməkdən böyük dərd yoxdur!

Və əgər o yükü sizin qəlbinizə yığan varsa, onu uzaq tutun həyatınızdan... Əgər bunu etməyə özünüz belə özünüzə əngəl olursunuzsa...

...Onda özünüzü belə, qabaqlamağa, ötüb keçməyə çalışın!