Artıq Bakı-2015 ilk Avropa oyunlarının həyəcanı yaşanır.
Avropanın, eləcə də dünyanın nəzərləri ölkəmizdədir – necə
deyərlər, nəzərdən uzaq olaq.
Bu günlər tarixin yeni bir səhifəsi olaraq oxunur. İllər
keçəcək, yenə də oxunacaq. İdman - dostluq, sülh, əminamanlıq
rəmzidir...
Bizi – ölkəmizi tanıyırlar... Dostlarımız da var, düşmənlərimiz
də... Dost deyib əl uzatdığımız, düşmən bilib bizə dil uzadanlar da
az deyil. Bunlar görünən, bilinəndir. Amma görünmədən, bilinmədən
üzümüzə gülüb, uğurumuza dodaq büzən, haqqımıza göz dikənlər də
"çoxdur" - çünki belələri az olsalar belə, çox görünürlər. Axı dost
yüz olsa az, düşmən bir olsa çoxdur, deyiblər.
Dodaq büzənlərin dişləri dişlərinə kilidlənib artıq. İçlərində
sancı, sifətlərində bu ağrıdan yaranan ifadə... ayaq üstə dura
bilməyib büdrəyənlər, qol-qıçlarını sındıranlar da var – Con Kerri
kimi...
Yəqin, dünyanın heç bir ölkəsi Azərbaycan qədər həsəd və
paxıllıq hədəfinə çevrilməyib. Hansı ölkədə qonaq - qabağına
qoyulan naz-neməti dada-dada ona bu nemətləri əta edən xalqa nifrin
yağdırar?
Minlərlə idmançının, turistin, siyasət və mədəniyyət adamının
gəldiyi, dəstək verdiyi olaya necə qara yaxmaq olar?
Olarmış demək, özlərini dünyanın ağası sayanlar sülhün,
dostluğun əksinə də gedə bilərmiş.
Zatən onların başqa xalqlara bu cür yanaşmasını da anlamaq
lazımdır. Bir "ari irq" ki, öz qaradərili vətəndaşlarını heç bir
suçu olmadan küçələrdə sürüyür; bir hakimiyyət ki, yalnız
qaradərili olduğu üçün onun əlindəki dönəri silah kimi qəbul edib
öz vətəndaşını yerindəcə güllələyir; bir iqtidar polisi ki, onu
haqsız yerə saxladığını deyən vətəndaşı bir neçə güllə ilə qətlə
yetirir, ondan başqa xalqlara, onların ənənəsinə nə hörmət
gözləyəsən?
Artıq hamımıza bəllidir ki, "beynəlxalq ictimai rəy" adlı bir
anlayış yoxdur: ayrı-ayrı dövlətlərin maraqlarına xidmət edən
"nüfuzlu beynəlxalq təşkilatlar" var ki, onlar da istədikləri vaxt
– ağalarının basdığı düymə ilə ağa qara, qaraya ağ deməyi
bacarırlar. İndi həmin təşkilatlar tumanlarının ətəyini əllərinə
alıb, "virtual aksiyalarla" guya beynəlxalq rəyi
"formalaşdırırlar". Hansı "beynəlxalq rəy"dən söhbət gedir? Kimyəvi
silah bəhanəsi ilə qətlə yetirilən Səddam Hüseyn, ya dövlətin
varını xalqına və özünə xərclədiyi, yadlara heç nə yedirtmədiyi
üçün güllənənən Qəzzafi, cəhənnəmə döndərilən Şərqdirmi "beynəlxalq
ictimai rəy"? Bu rəydən "çəkinənlər" dünyadakı qətliamların birbaşa
baiskarı olduqları barədə suçlamalardan niyə ehtiyat etmirlər?
Yüz minlərlə insanın ölümünə səbəbkar olanlar nədənsə
"bağışlayın, kəşfiyyatımız səhv məlumat vermişdi mənə" deyəndən
sonra "beynəlxalq ictimai qınaq" yat-yut olur: sanki bu etiraf hər
şey imiş, sanki bu etirafla hələ də nifaq saldıqları, savaş
apardıqları ölkələrdə nizam düzəlir, öldürülən milyonlar dirilir,
dünya sülhə boyanır. Hanı bu etirafların qarşısında beynəlxalq
məhkəmələr? Niyə araşdırma aparıb, guya yanlış məlumatlarla
milyonların ölümünə səbəb olanları cəzalandırmırlar?
İnsanlara sevgi, gülərüz, qonaqpərvərlik, qayğı, sülh lazımdır –
Bakı da bütün bu rahatlığı öz narahatlığı, əziyyəti, zəhməti
bahasına verirsə, Azərbaycandan daha nə istəyirsiz? Bakıda
keçirilən və əslində daha çox Avropanın özünə lazım olan bu Oyunlar
dünyaya bir sülh mesajıdır: İraq, Suriya, Misir, Liviya, Yəmən,
Əfqanıstan, Pakistan, Ukraynanı... od içinə atanlar, İŞİD, Husi,
Taliban, Əl Qaidə, Hizbullah, PKK, ASALA... yetirib, sonra da
"terrorla mübarizə aparanlar" Bakı-2015-i nədən hədəfə alsın?
Dünyaya "sülh və barışı yaymaq üçün" ölkə-ölkə gəzib, danışıqlar
apardığını deyən, Ukraynanı qan çanağına döndərənlərdən saydığı
Putinin görüşünə yüyürə-yüyürə tələsən Con Kerri qonaqların
təhlükəsizliyi üçün minlərlə polisi gecə-gündüz çalışan, onların
rahatlığı üçün minlərlə yeni maşınlar alan, yollar çəkən, əlində
duz-çörəklə insanları qarşılayan Bakıya nədən dizin-dizin gəlmək
əvəzinə, Bakı əleyhinə kampaniyaya başçılıq edir?
Rusiyanın Krımı ilhaq etməsini dərhal unudanlar bu ölkəyə qarşı
sanksiyaları götürmək üçün sinov gedirlər: yalnız bir şərtləri var
– Ukraynadan rus qoşunları çıxsın. Nooldu? Bəs, Krımın anneksiyası?
Niyə bu şərti irəli sürmürsünüz? Avropanın ən böyük ölkəsini qan
çanağına döndərib, slavyan qardaşları bir-birinə düşmən edib, indi
də Rusiya ilə dil tapmaq üçün Soçiyə uçuşurlar...
Əlbəttə, bütün bunlar bir ölçüdür – dünyanın ölçü, mizan,
tərəzisinin itdiyi, ədalətin gömüldüyünü göstərən ölçü...
Amma Bakı bütün qovğalardan uzaqdır – nə supergücdür, nə başqa
torpaqları işğal edən, nə haqları pozan... Biz balaca ölkəyik, bizi
vurmaq asandır, ancaq bizə ağalıq etmək çətindir. Bizə ağalıq üçün
könüllərimizin fəthi lazımdır – bu barbar siyasətlə isə könüllər
fəth olunmaz, qisas yaranar.
Bakı-2015 – bir sülh yarışması, barış bayramıdır. Bura ürəklə
gəlib Atəşgahda alovlanan odumuza qızınanların bayramı mübarək
olsun; odumuza yananlara, yıxılıb qol-qıçını sındıranlara isə - Con
Kerri kimi - keçmiş olsun deyirik.
Unutmayın, sizin qırılan qıçınız sağalacaq, bəs, bizim
qırdığınız qəlbimiz necə?